|
หัวข้อ: เสียงของลมหายใจ เริ่มหัวข้อโดย: boomarang ที่ 25 กันยายน 2010, 07:46:AM ลมโบกพัดสบัดไปใจหวิวหวิว ปะทะปลิวกิ่วลมอยู่คู่ความเหงา ไร้พลังต้านต่อไปให้บรรเทา อยู่ซึมเซาเหงาหนักเมื่อรักไป ทุกทุกสิ่งนิ่งสงัดไร้ขับเคลื่อน คอยย้ำเตือนเสียงหัวใจให้หวั่นไหว เวลานี้มีแค่ลมหายใจ ที่แผ่วเบาจากข้างในที่สั่นคลอน เสียงลมพัดสงัดไปไร้สัมผัส แสงเทียนจัดหรี่ล่วงลวงให้หลอน เสียงหัวใจเจียนจะขาดบาดรอนรอน ขอจากจรจากความช้ำทั้งน้ำตา เสียงหัวใจของฉันในครานี้ เหลือจะมีความเหงาเฝ้าคอยหา ไร้ความรักตามชิดติดชีวา คราบน้ำตาคือความเหงาเฝ้าตรอมตรม หัวข้อ: Re: เสียงของลมหายใจ เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 25 กันยายน 2010, 10:23:AM นั่งเอนหลังผ่อนลมหายใจเข้า
แล้วผ่อนออกเบาเบา เฝ้าฟังเสียง ลมหายใจ เข้า-ออก บอกสำเนียง ว่าทุกข์คลาย ใจเพียงแค่ล้าไป ปล่อยน้ำตาระบายไล่ความช้ำ อย่าเก็บงำอำฝืน จนคืนไข้ โลกจะสุขทุกข์ซา มาทำใจ ให้เข้มแข็งเข้าไว้ เถิดนะครับ หัวข้อ: Re: เสียงของลมหายใจ เริ่มหัวข้อโดย: อักษรศิลป์ ที่ 25 กันยายน 2010, 03:16:PM @.รัตติกาลระบายฟ้าดาราโผล่ เสียงเรไรร้องโร่ระงมทุ่ง ไร้เสียงรถแตรดังอันรังรุง หลบลี้กรุงมุ่งสู่นาพาเพลินใจ @.เมื่อความเงียบส่งเทียบเชิญจึงเดินเล่น สงัดเย็นเด่นจันทรานภาใส ลมโชยพัดลัดเลาะสันคันนาไป เดินฟังเสียงลมหายใจไปเบาเบา @.เคยแต่ถอนหายใจในวันก่อน ด้วยทุกข์ร้อนต้อนใจเหมือนไฟเผา แต่คืนนี้มีท้องนาพาบรรเทา เสียงหายใจจึงแผ่วเบาเคล้าสายลม @.เปลี่ยนเสียงถอนหายใจให้เพราะพริ้ง สลัดทิ้งปัญหาหนักที่หมักหมม บวชเป็นพระสละทิ้งทุกสิ่งปม เดินจงกลมหายเข้า-พุทธ-หายออก-โธ |