พิมพ์หน้านี้ - อนุสรณ์ ศรีปราชญ์

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนประวัติศาสตร์ => ข้อความที่เริ่มโดย: "สายธารศรัทธาธรรม" ที่ 03 กรกฎาคม 2010, 08:18:PM



หัวข้อ: อนุสรณ์ ศรีปราชญ์
เริ่มหัวข้อโดย: "สายธารศรัทธาธรรม" ที่ 03 กรกฎาคม 2010, 08:18:PM
(http://www.uppic.net/tc/02nakorn1.jpg)

o อนุสรณ์ศรีปราชญ์นักกวี   
ด้วยบุญมีเสริมส่ง  ธ โปรดปราน
วัยเก้าขวบต่อบทองค์นาราย์   
วาดลวดลายถ้อยคำอันงดงาม

o แลวันหนึ่งรับโทษเนรเทศ       
จากพระเนตรความผิดเจ้าชู้นาม
จากถิ่นฐานแดนไกลตลอดยาม   
คอยขับขามลำนำแต่งบทกลอน

o ถึงหน้าด่านประตูนครศรี   
ด้วยชีวีฤทัยให้เว้าวอน
เจ้าพระยาปกครององค์นคร       
รีบรับจรคำสั่งองค์นาราย์

o ท่านต้องผิดเพียงนิดชีพแหลกลาญ 
ก่อนประหารเขียนสั่งชีวาวาย
ด้วยนิ้วเท้าร่ำไรก่อนมลาย 
ว่าต้องตายผืนดินเป็นพยาน
//พลังศรัทธา
(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_028.gif)


หัวข้อ: Re: อนุสรณ์ ศรีปราชญ์
เริ่มหัวข้อโดย: สายไหม ที่ 03 กรกฎาคม 2010, 09:19:PM
พระคุณแม่ ธรณี ที่สถิต
ลูก บ่ ผิด มล้าง สร้างความใส่
ธรณี นี่นี้ ที่เป็นใจ
ความจริงไชร้ เห็นรู้ อยู่กับตัว




หัวข้อ: Re: อนุสรณ์ ศรีปราชญ์
เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 03 กรกฎาคม 2010, 11:13:PM
    ศรีปราชญ์

หะหายกระต่ายเต้น               ชมจันทร์
มันบ่เจียมตัวมัน                     ต่ำต้อย
นกยูงอยากกระสัน                  ถึงเมฆ
มันบ่เจียมตัวน้อย                   ต่ำต้อยเดียรัจฉาน

ฝีมือ(ปาก)นางสนมของสมเด็จพระนารายณ์คงหมั่นไส้ศรีปราชญ์ที่ชอบจีบดะเกี้ยวพาราสี 
ไม่เลือกหน้านางใดทั้งนั้นตามฟอร์มของหนุ่มคนดัง (คนโปรดของสมเด็จฯ)
ศรีปราชญ์เลยดัดซะอานว่า (แก้ลำทันที)

๐หะหายกระต่ายเต้น            ชมแข
สูงสุดลอยตาแล                  ส่องฟ้า
ฤดู ฤดีแด                          สัดสู่    กันนา
อย่าว่าเราเจ้าข้า                  อยู่พื้นเดียวกัน.


ทราบจากปู่ชัย (ชัย ชราชน)

จากบทกวีที่ฉันชอบ คุณศรีอุดร  แห่งบ้านกลอนไทย จ้า

เอากลอนของ ศรีปราชญ์ มาลงเพิ่มสีสัน ให้หลาน พลังศรัทธา ด้วย นะ

 emo_55

“ปรางค์  สามยอด”


หัวข้อ: Re: อนุสรณ์ ศรีปราชญ์
เริ่มหัวข้อโดย: nnn ที่ 04 กรกฎาคม 2010, 02:05:PM
      อนุ  โมทนา                          สามารถ
สอน   (สรณ์)ศิษย์มิเคยขาด         บกพร่อง
ศรี  กลอนกาพย์ชาวราษฎร์          รับรู้
ปราด(ปราชญ์) เปรื่องจึงแซ่ซ้อง    เหล่าเทพกวี