|
หัวข้อ: สุรา...รำพัน เริ่มหัวข้อโดย: ชายไร้รัก ที่ 23 พฤษภาคม 2010, 10:58:PM จะแต่งถ้อยร้อยถักตัวอักษร บรรจงจรกลอนใจที่ใฝ่ฝัน จะขีดเขียนถ้อยคำที่รำพัน จากใจจันทร์เจ้าใจจากใจเรา หยิบสุราขึ้นมาบรรจงจิบ เสียงกระซิบจิบฉ่ำน้ำเสียงเขา ดาวพราวพร่างกลางนภามาสู่เรา สายลมเบาพลิ้วไหวในฤดี คิดรำพึงถึงวันที่ล่วงผ่าน รัตติกาลวานย้อนวันสุขศรี ให้ใจข้ามอดไหม้ในราตรี โอ้ความรักไยไม่มีมิเปลี่ยนแปลง กุหลาบหนามหวามหวานสีสวยสด ยังเลี้ยวลดมีหนามให้ใคร่แอบแฝง จับไม่ดียังมีเจ็บเพราะหนามแทง เลือดสดแดงไหลรินดินเปื้อนใจ คงเพราะกรรมทำมาแต่ปางก่อน กรรมเลยย้อนรอนรานพาลผลักไส ให้ไร้สุขทุกข์มีอยู่ร่ำไป แล้วเมื่อไรเจ้ากรรมจำหมดลง ดั่งนกน้อยคอยชะเง้อละเมอฝัน ร่ำรำพันฝันหวานพาลลุ่มหลง อยากมีคู่อยู่เคียงข้างอรอนงค์ มิปลดปลงปล่อยจิตคิดไปไกล ตักสุรายาดองมองแล้วเศร้า โอ้ตัวเราเหงาจิตผิดไฉน คนมีคู่อยู่คู่เคียงเรียงเดินไป โอ้แล้วไยเราเปล่าเปลี่ยวช่างเดียวดาย |