|
หัวข้อ: เม็ดทราย..พรายคลื่น เริ่มหัวข้อโดย: วลีลักษณา ที่ 03 เมษายน 2010, 07:21:AM (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_027.gif) ยังงดงามน้ำฟ้า สุดตาไกล ทะเลไหวระลอกริ้ว ลมพลิ้วแผ่ว เลื่อมวับวาวพราวพร่าง กระจ่างแวว ดังเกร็ดแก้วประกาย วาบพรายตา คลื่นคลอเคล้า เย้าอยู่ เคียงคู่หาด ยามซัดสาด เสียงสั่ง ดังครวญหา พลิ้วพลิกคว้าง ใบไม้ ปลิวไกลตา ดุจสายใย เสน่หา เลื่อนลาลับ ฟ้ายังครอบ รอบทะเล คลื่นเห่กล่อม หากโอบล้อม คืนคลาย แล้วกลายกลับ คืออ้อมกอดแห่งรัก ที่หักยับ เคยประดับ กลับพัง สุดรั้งไว้ เสียงคลื่นครวญ หวลหา คล้ายว่ายัง- ย้ำความหลัง ครั้งนั้น จนหวั่นไหว ในวันที่ หม่นเศร้า ไร้เงาใคร คืออาลัย อาวรณ์ ยากผ่อนปรน ตัดสิ้นสายเยื่อใย จากใครหนึ่ง กลับจะตรึง ตรวน-ราน ยิ่งผลาญ-ป่น ยิ่งตัดรอน ยิ่งเร้า เข้าหลอม-ลน ยากหลุดพ้น รอยหวาน เคยผ่านพบ ดังคลื่นคง ครวญคร่ำ ร่ำอาลัย ก็เช่นใคร ช้ำอยู่ ไม่รู้จบ หลายระลอก หยอก-เยือน แล้วเลือนลบ ยากสงบ ลำนำ ยังคร่ำครวญ อกใจเอ๋ย เคยแอบ แนบด้วยรัก กลับสลัก รอยช้ำ โศกกำสรวล สายใยหวาน ซ่านซึ้ง คล้ายตรึงตรวน ยังแย้มยวน หยอกย้ำ ให้คำนึง เสียงคลื่นเห่ ทะเลห่ม ลมสะบัด วานช่วยพัด พรากฤทธิ์ ความคิดถึง กับร่องรอย เสน่หา เคยตราตึง และพรากซึ้ง แสนเศร้า เคล้าลมลอย (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_027.gif) หัวข้อ: Re: เม็ดทราย..พรายคลื่น เริ่มหัวข้อโดย: วลีลักษณา ที่ 03 เมษายน 2010, 10:04:AM ๐ เปรียบความฝัน..พลันเบือน..จนเลือนค่า
หยาดน้ำตา..รินรด..เป็นหยดใส อยากกอดลม..ห่มคลื่น..ก็ฝืนใจ เมื่อฤทัย..ไร้แรง..จะแข็งคืน (ค.ห.1) เหมือนอ้อยตาล หวานรส แล้วหมดค่า จึงแปร่งปร่า อารมณ์ สุดขมขื่น ดังคลื่นเห่ ทะเลซัด ยากหยัดยืน พรากรักกลืน ลับหาย ตามสายธาร เหมือนสายลม พรมวูบ เข้าสูบใจ ลอยลับไกล พร้อมจินต์ สูญสิ้นหวาน ลอยไปเถิด อกใจ ให้ล่มลาญ ให้แตกซ่าน ย่อยยับ กับอกเธอ หัวข้อ: Re: เม็ดทราย..พรายคลื่น เริ่มหัวข้อโดย: วลีลักษณา ที่ 03 เมษายน 2010, 11:43:AM ๐ แม้ถึงจุด..สุดท้าย..ไม่วายช้ำ
เพียงดื่มด่ำ..ชั่วขณะ..ณ แดนสรวง ยอมชื่นชม..จมปลัก..กับรักลวง ก่อนจะล่วง..บ่วงช้ำ..ให้หนำใจ (victoriasecret) ยากเลือนลบ กลบรัก ที่หักล่ม หรือเก็บข่มอาวรณ์ อันอ่อนไหว แม้เวลา ผันผ่าน นานเท่าใด ยังอาลัย ไอรัก เสียนักแล้ว ยอมแม้ให้ เยียบย่ำ ซ้ำซ้ำหน ดังไฟลน รุ่มร้อน สุดผ่อน, แผ่ว แม้รู้ว่า สิ้นชาติ คงคลาดแคล้ว ไร้สิ้นแวว อาวรณ์ มอบย้อนคืน หัวข้อ: Re: เม็ดทราย..พรายคลื่น เริ่มหัวข้อโดย: วลีลักษณา ที่ 03 เมษายน 2010, 03:59:PM ยากเลือนลบ กลบรัก ที่หักล่ม
หรือเก็บข่มอาวรณ์ อันอ่อนไหว แม้เวลา ผันผ่าน นานเท่าใด ยังอาลัย ไอรัก เสียนักแล้ว ยอมแม้ให้ เยียบย่ำ ซ้ำซ้ำหน ดังไฟลน รุ่มร้อน สุดผ่อน, แผ่ว แม้รู้ว่า สิ้นชาติ คงคลาดแคล้ว ไร้สิ้นแวว อาวรณ์ มอบย้อนคืน(phiangkamon) ๐ เหมือนตกน้ำ..ไขว่คว้า..หาสิ่งเหนี่ยว แม้เพียงเสี้ยว..ปลายไม้..ของใครยื่น ก็หมายใจ..ใคร่โผ..หมายโงยืน ทนร่างขืน..ฝืนไป..เพราะไร้ทาง ๐ เขากระทำ..ช้ำกมล..จนปอกเปิก มิละเลิก..หนำซ้ำ..ทำทุกอย่าง เพียงต้องการ..สานรัก..ที่หักกลาง แม้ดูเหมือน..เลือนลาง..ก็ช่างมัน (victoriasecret) ยามพรากรัก หักจิต จะคิดจบ แล้วเก็บกลบ ลงฝัง พร้อมหวังฝัน ตัดสิ้นเยื่อ เสน่หา เลิกลากัน รอนสายใย สัมพันธ์ นับวันนี้ ย่อมสิ้นแล้ว จันทรา ดาราพราย สิ้นสูรย์ฉาย โชนช่วง ในทรวง, ที่ หม่นหมองเศร้า เร้ารุม สุมทวี โลกไร้สิ้นแสงสี แต่นี้ไป |