พิมพ์หน้านี้ - สดุดึ

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: สุวรรณ ที่ 28 มิถุนายน 2009, 03:38:AM



หัวข้อ: สดุดึ
เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 28 มิถุนายน 2009, 03:38:AM
...อึมครึมฟ้าทมึน
ระร่ำครืนสะอื้นร้อง
เปรี้ยงเปรี้ยงดังกึกก้อง
ฟ้าคะนองก้องสกล

ชายป่าเงาเมฆครึ้ม
ดูอึมครึมตั้งเค้าฝน
ทหารกล้าผู้อดทน
ยังดั้นด้นดุ่มตรวจตรา

ปลุกขวัญกำลังใจ
บอกหทัยอย่ากังขา
แม้ศึกประชิดมา
ข้าจะสู้ถึงวางวาย

ตระเวนไปทุกที่
แผ่นดินนี้ยอมถวาย
ชีวีจนตัวตาย
ด้วยใจหมายพิทักษ์ชน

แผ่นดินรักษาไว้
ใครหมายแยกธราดล
ขอสู้จนวายชนม์
พลีตนเพื่อแผ่นดินทอง

...ครืน ครืน เสียงฟ้าครืน
เหมือนสะอื้นระร่ำร้อง
ร่ำ ร่ำ คล้ายทำนอง
สลดหมอง ณ.ห้วงวาน

ยินเปรี้ยงเสียงกึกก้อง
เสียงกู่ร้องก่อนอาสัญ
ชีพดับลับลาพลัน
ซบร่างซับทาบเขตคาม

เลือดหยดรดไหลริน
ทาแผ่นดินแห่งสยาม
โลหิตดั่งธารน้ำ
ชะโลมความรักแดนไทย

เขาตายในหน้าที่
มอบชีวียอมตักษัย
องอาจผงาดไว้
ชื่อเกรียงไกรเกริกเกียรติงาม

สดุดี...วีรชน
ทุกผู้คนของสยาม
ยกย่องแซ่ซ้องนาม
คารวะความองอาจนาน

เชิญวิญญูผู้ดับชนม์
จงขึ้นสู่สรวงสวรรค์
จัดวางดอกไม้จันท์
หน้าหีบศพท่าน...สดุดี