พิมพ์หน้านี้ - เพียงหนึ่งก้าว

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: Shumbala ที่ 05 กุมภาพันธ์ 2013, 10:08:AM



หัวข้อ: เพียงหนึ่งก้าว
เริ่มหัวข้อโดย: Shumbala ที่ 05 กุมภาพันธ์ 2013, 10:08:AM

ก้าว...ทีละก้าว อย่างเชื่องช้า
แต่ทว่า ก้าวอย่าง ไม่หยุดยั้ง
ปลายทางก้าว ถึงไกล กว่ากำลัง
หากทุกครั้ง ที่ก้าว ไม่ยาวเกิน

เพียงหนึ่งก้าว เท้าย่าง บนทางทอด
ก้าวเดียวรอด ตลอดด้าว กว่าหาวเหิร
ปาฏิหาริย์ สองเท้า ที่ก้าวเดิน
หากก้าวเป็น เห็นเกิน หาเดินไกล

จะก้าวถึง ปลายทาง ต่างที่หวัง
หรืออาจยัง ก้าวกึ่ง ไม่ถึงไหน
ไม่สำคัญ ฝันก้าว ถึงดาวใด
รหัสนัย เพียงหนึ่งก้าว ที่สาวเดิน

*****

 emo_126


หัวข้อ: Re: เพียงหนึ่งก้าว
เริ่มหัวข้อโดย: Thammada ที่ 05 กุมภาพันธ์ 2013, 12:14:PM
(http://blogs-images.forbes.com/ericwagner/files/2012/11/iStock_000019942242XSmall.jpg)

มีหนักบ้าง บางเบา ที่เรารู้
อุตส่าห์สู้ เส้นทาง ต่างขัดเขิน
อาจหลง-ล้า และสับสน บนทางเดิน
ช่วงเผชิญ สู่ฝัน ของวันวัย

ความเป็นอื่น คืนกลับ การรับรู้
วนเวียนอยู่ ย่ำคิด ความชิดใกล้
ทอดสายตา สามารถ อาจเข้าใจ
ทางที่ไร้ แรงตื่น เคยยืนยัน

ดอกหญ้า ยังพลิ้วไหว ในลมหนาว
คอยส่งข่าว คนหลงทาง กลางความฝัน
บอกความจริง อิงอ้าง ระหว่างวัน
ว่าผกผัน เพียงใด ไม่ยั่งยืน

ข้างขึ้น แรมลงบ้าง อยู่อย่างนี้
เพื่อให้มี มุ่งมั่น และวันตื่น
เป็นแรงใจ ใฝ่ฝัน กับวันคืน
ให้เราฝืน เราฝ่า..ชะตาตน


" ผมเขียนแบบคิดต่อจากท่านShumbalaนะครับ
น่าจะประมาณนี้หรือเปล่า " emo_54


ธรรมดา
(http://dl9.glitter-graphics.net/pub/1228/1228839b2qo8ysjdw.gif)


หัวข้อ: Re: เพียงหนึ่งก้าว
เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 05 กุมภาพันธ์ 2013, 01:01:PM

ก้าว...ทีละก้าว อย่างเชื่องช้า
แต่ทว่า ก้าวอย่าง ไม่หยุดยั้ง
ปลายทางก้าว ถึงไกล กว่ากำลัง
หากทุกครั้ง ที่ก้าว ไม่ยาวเกิน

เพียงหนึ่งก้าว เท้าย่าง บนทางทอด
ก้าวเดียวรอด ตลอดด้าว กว่าหาวเหิร
ปาฏิหาริย์ สองเท้า ที่ก้าวเดิน
หากก้าวเป็น เห็นเกิน หาเดินไกล

จะก้าวถึง ปลายทาง ต่างที่หวัง
หรืออาจยัง ก้าวกึ่ง ไม่ถึงไหน
ไม่สำคัญ ฝันก้าว ถึงดาวใด
รหัสนัย เพียงหนึ่งก้าว ที่สาวเดิน

*****

 emo_126

(http://image.ohozaa.com/i/adb/CwluXe.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/wo4buc80uO1l0PaF)
ก้าวของฉัน สั้นมาก ไม่อยากก้าว
อาจถึงคราว ก้าวร่วง ห่วงเคอะเขิน
ไร้มั่นคง ตรงไหน ไม่พาเพลิน
บนทางเดิน มืดมิด สทิทแล้ว

ก้าวของฉัน วันวาน อยากสานต่อ
แต่เริ่มท้อ รอเขา เศร้าใจแป้ว
ความว้าเหว่ เทถม จมไร้แวว
คงไม่แคล้ว ก้าวหลุด สุดปลายทาง
พันทอง
(http://image.ohozaa.com/i/adb/CwluXe.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/wo4buc80uO1l0PaF)


หัวข้อ: Re: เพียงหนึ่งก้าว
เริ่มหัวข้อโดย: Shumbala ที่ 05 กุมภาพันธ์ 2013, 01:07:PM
([url]http://blogs-images.forbes.com/ericwagner/files/2012/11/iStock_000019942242XSmall.jpg[/url])

มีหนักบ้าง บางเบา ที่เรารู้
อุตส่าห์สู้ เส้นทาง ต่างขัดเขิน
อาจหลง-ล้า และสับสน บนทางเดิน
ช่วงเผชิญ สู่ฝัน ของวันวัย

ความเป็นอื่น คืนกลับ การรับรู้
วนเวียนอยู่ ย่ำคิด ความชิดใกล้
ทอดสายตา สามารถ อาจเข้าใจ
ทางที่ไร้ แรงตื่น เคยยืนยัน

ดอกหญ้า ยังพลิ้วไหว ในลมหนาว
คอยส่งข่าว คนหลงทาง กลางความฝัน
บอกความจริง อิงอ้าง ระหว่างวัน
ว่าผกผัน เพียงใด ไม่ยั่งยืน

ข้างขึ้น แรมลงบ้าง อยู่อย่างนี้
เพื่อให้มี มุ่งมั่น และวันตื่น
เป็นแรงใจ ใฝ่ฝัน กับวันคืน
ให้เราฝืน เราฝ่า..ชะตาตน


" ผมเขียนแบบคิดต่อจากท่านShumbalaนะครับ
น่าจะประมาณนี้หรือเปล่า " emo_54


ธรรมดา
([url]http://dl9.glitter-graphics.net/pub/1228/1228839b2qo8ysjdw.gif[/url])


เดินทีละก้าว กินข้าว ทีละคำ
ดื่มด่ำ ปัจจุบันกาล ผ่านสับสน
ปล่อยวาง การผันเปลี่ยน ที่เวียนวน
ความคิด ล่วงพ้น ไยยึดโยง

เพียงมองดู ต้นไม้ ภายในสวน
หยุดปรุงแต่ง รบกวน กลับโปร่งโล่ง
ในสัมผัส บริสุทธิ์ ที่ผุดโพลง
จักจรรโลง จิตเดิมแท้ ไร้แปรปรวน

วันวาน ลับหาย ดังตายจาก
สิ้นซาก คืนวัน แสนปั่นป่วน
วันรุ่ง พรุ่งนี้ ที่เรรวน
แล้วแค่ล้วน ความฝัน อันมายา

ตื่นรู้ อยู่ใน ปัจจุบันขณะ
คือชีวิต อมตะ ตามใฝ่หา
สรรพสิ่ง งดงาม คระการตา
ปาฏิหาริย์ การตื่น อันชื่นบาน

*****

*ขอบคุณท่านThammada ที่ร่วมสนุกครับ
ที่ท่านเขียนมาไพเราะ ลึกซึ้ง ถึงธรรมชาติ อันธรรมดาแล้วละครับผม+ emo_126


หัวข้อ: Re: เพียงหนึ่งก้าว
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 05 กุมภาพันธ์ 2013, 01:10:PM

รหัสนัย เพียงหนึ่งก้าว ที่สาวเดิน

คงเป็นจุด สุดท้าย ปลายชีวิต
เช่นอาทิตย์ บ่ายคล้อย จากลอยเหิน
วันเวลา นาที ที่ดำเนิน
สาหัสเกิน ระโหย อ่อนโรยรา

ยกเท้าย่ำ นำทาง ช่างลำบาก
สองฝั่งฟาก ไข้ขลุก ทุกข์หนักหนา
ความปวดเจ็บ เหน็บแน่น แผ่นกายา
ฝืนเชื่องช้า สะดุด หยุดซวนเซ

ยังจะเหลือ เผื่อปลีก อีกกี่ก้าว
คงถึงคราว ล้มเรียง เอียงกระเท่
แบกับดิน สิ้นนาม หามนอนเปล
ยินสัพเพ สาธุ กุสะลา

 emo_126

รพีกาญจน์

"เพียงหนึ่งก้าว"ที่เหลือวัยปัจฉิมของกระผมเองครับ



หัวข้อ: Re: เพียงหนึ่งก้าว
เริ่มหัวข้อโดย: Shumbala ที่ 05 กุมภาพันธ์ 2013, 01:32:PM

ก้าว...ทีละก้าว อย่างเชื่องช้า
แต่ทว่า ก้าวอย่าง ไม่หยุดยั้ง
ปลายทางก้าว ถึงไกล กว่ากำลัง
หากทุกครั้ง ที่ก้าว ไม่ยาวเกิน

เพียงหนึ่งก้าว เท้าย่าง บนทางทอด
ก้าวเดียวรอด ตลอดด้าว กว่าหาวเหิร
ปาฏิหาริย์ สองเท้า ที่ก้าวเดิน
หากก้าวเป็น เห็นเกิน หาเดินไกล

จะก้าวถึง ปลายทาง ต่างที่หวัง
หรืออาจยัง ก้าวกึ่ง ไม่ถึงไหน
ไม่สำคัญ ฝันก้าว ถึงดาวใด
รหัสนัย เพียงหนึ่งก้าว ที่สาวเดิน

*****

 emo_126

([url]http://image.ohozaa.com/i/adb/CwluXe.gif[/url]) ([url]http://image.ohozaa.com/view2/wo4buc80uO1l0PaF[/url])
ก้าวของฉัน สั้นมาก ไม่อยากก้าว
อาจถึงคราว ก้าวร่วง ห่วงเคอะเขิน
ไร้มั่นคง ตรงไหน ไม่พาเพลิน
บนทางเดิน มืดมิด สทิทแล้ว

ก้าวของฉัน วันวาน อยากสานต่อ
แต่เริ่มท้อ รอเขา เศร้าใจแป้ว
ความว้าเหว่ เทถม จมไร้แวว
คงไม่แคล้ว ก้าวหลุด สุดปลายทาง
พันทอง
([url]http://image.ohozaa.com/i/adb/CwluXe.gif[/url]) ([url]http://image.ohozaa.com/view2/wo4buc80uO1l0PaF[/url])


ปล่อยความคิด หยุดลง ณ.ตรงนี้
ตรงที่ๆ มีกัน มิหันห่าง
ความรัก ดูเหมือน คล้ายเลือนลาง
แต่มิใช่ อ้างว้าง อย่างเดียวดาย

ยังมีท้อง ฟ้าคราม ที่งามงด
ทะเลจรด ขอบฝัน อันเฉิดฉาย
รุ้งโค้งครอบ เมฆขาว ยังพราวพราย
อีกทั้งสาย ธารเห็น ชื่นเย็นใจ

ความรัก ถักสาน ผ่านโลกหล้า
มีร่มไม้ ชายคา คอยท่าไว้
ถ้าเหน็ดเหนื่อย เมื่อยล้า เมื่อคราใด
เพียงพักใจ ไว้ตรงนี้ มีเราเคียง

+++++

 emo_84


หัวข้อ: Re: เพียงหนึ่งก้าว
เริ่มหัวข้อโดย: Shumbala ที่ 05 กุมภาพันธ์ 2013, 02:04:PM

รหัสนัย เพียงหนึ่งก้าว ที่สาวเดิน

คงเป็นจุด สุดท้าย ปลายชีวิต
เช่นอาทิตย์ บ่ายคล้อย จากลอยเหิน
วันเวลา นาที ที่ดำเนิน
สาหัสเกิน ระโหย อ่อนโรยรา

ยกเท้าย่ำ นำทาง ช่างลำบาก
สองฝั่งฟาก ไข้ขลุก ทุกข์หนักหนา
ความปวดเจ็บ เหน็บแน่น แผ่นกายา
ฝืนเชื่องช้า สะดุด หยุดซวนเซ

ยังจะเหลือ เผื่อปลีก อีกกี่ก้าว
คงถึงคราว ล้มเรียง เอียงกระเท่
แบกับดิน สิ้นนาม หามนอนเปล
ยินสัพเพ สาธุ กุสะลา

 emo_126

รพีกาญจน์

"เพียงหนึ่งก้าว"ที่เหลือวัยปัจฉิมของกระผมเองครับ


ไยทอดถอน อ่อนใจ ในชีวิต
เขียนลิขิต รอยเท้า โดยก้าวกล้า
เพียงหนึ่งก้าว ห้าวหาญ ผ่านชะตา
ให้ดินฟ้า รู้เห็น ความเป็นไป

วัฏจักร ชีวิต สถิตแน่
ต้องเกิดแก่ เจ็บตาย เวียนกรายใกล้
เพียงยามนี้ ยังมี ลมหายใจ
โปรดจงก้าว ต่อไป อย่าได้ท้อ

*****

 emo_126


*ขอกำลังใจอันเข้มแข็งจงมีแด่ท่านรพีกาญจน์ด้วยครับผม+ emo_126


หัวข้อ: Re: เพียงหนึ่งก้าว
เริ่มหัวข้อโดย: D ที่ 05 กุมภาพันธ์ 2013, 02:52:PM
 
emo_126 emo_116

นี่คือตอน อ้อนอิง ของสิงห์เฒ่า
อย่าหูเบา เขาปั่น จนขวัญฝ่อ
สุดแสนร้าย ชาย"รพีฯ" ช่างชีกอ
เชื่อเถิดหนอ พอหลง คงช้ำใจ

มาเรียงร้อย อ้อยอิ่ง ทิ้งคำหวาน
เอ่ยถ้อยพจน์ จดจาร มานหวั่นไหว
สาวบ้านกลอน นอนระทม ขมฤทัย
รายต่อไป ใครหนอ พ่อตัวดี emo_12

ง่วงนอน...เวลาว่างตอนพัก...555 emo_126

"ดิน"

 
emo_126 emo_116


หัวข้อ: Re: เพียงหนึ่งก้าว
เริ่มหัวข้อโดย: Shumbala ที่ 05 กุมภาพันธ์ 2013, 04:07:PM
ท่านรพีฯ ดุจสิงห์ แฝงจริงเท็จ
ยามระเห็จ เยื้องย่าง อย่างราชสีห์
ยามสงบ ดูสง่า ในท่าที
จึงนารี ไหลหลง พะวงรอ

ละอองดิน คงเป็น เช่นว่านี้
คือหนึ่งของ อิสตรี ที่ตามต่อ
เขียนบทกลอน อ้อนหยอก คอยหลอกล้อ
ส่วนผมขอ ออกตัว...กลัวผู้ชาย emo_20

******

 emo_126