ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

   ...ผ่านๆกี่รอยเท้าที่ก้าวย่ำ ...ผ่านๆกี่รอยช้ำที่ฝากไว้

    ...แผ่วๆรวยระรินลมหายใจ...ไหว ไหว กลีบดอกหญ้าถลาปลิว

     ...ไม่งาม ไม่สม แต่ชมชื่น   เพียงชั่วค่ำคืนที่อ่อนไหว

      ...ก่ายกองกลีบก้านระรานใบ  แล้งไร้น้ำใจจะหลั่งริน

  ดอกไม้เอยเจ้างามแต่นามดอก  เพียงลมหยอกเจ้าก็ปลื้มลืมเสียสิ้น

  ลืมที่เคยจูบหอมอ้อมอกดิน      ลืมแดนถิ่นที่พักพิงอิงกายา

  ลืมว่าเจ้าหยั่งรากลงที่ตรงไหน   ควรมอบให้ที่ฉ่ำหวานประมาณหนา

  ณ แดนดินถิ่นทองของราชา      ควรพฤกษามุ่งมอบปลอบมวลชน

หากว่าเธอลืมแล้วคนที่จาก
ฉันขอพรากจากเธอเกลอสนิท
หากว่าเธอลืมไปความเชื้อชิด
ฉันคงปิดใจรักนี้  มิมีวัน

หากว่าเธอลืมเพื่อนในเดือนรัก
ฉันประจักษ์รักแท้คือภาพลวงฝัน
หากว่าเธอก่อกวนฉันเป็นร้อยพัน
ฉันป่วนปั่นจนวันที่เธอไป

หากว่าเธอคิดว่าน่ารับรู้
ฉนขอสู้ด้วยใจแน่ไม่ได้
หากว่าวันนี้เธอจะจากไป
ฉันขอให้โชคดีมีวันมา

หากว่าเธอหลงใหลในตัวเขา
ฉันคงเข้าใจว่าลืมรักฟันฝ่า
หากว่าเธอทำเช่นนั้นได้จริงพา
ฉันขอว่าขอรักเพียงฝันไป

ลืมแล้วหรือไร..
ว่ามีใครเฝ้ารออยู่ตรงนี้
ลืมแล้วหรืออย่างไรพี่คนดี
ใยไร้เงาพี่แวะผ่านเข้ามาทักทาย



[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]