พิมพ์หน้านี้ - ...จากกันด้วยดี…เถอะที่รัก...

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนอกหัก => ข้อความที่เริ่มโดย: ภู กวินท์ ที่ 20 ธันวาคม 2010, 08:41:PM



หัวข้อ: ...จากกันด้วยดี…เถอะที่รัก...
เริ่มหัวข้อโดย: ภู กวินท์ ที่ 20 ธันวาคม 2010, 08:41:PM


(http://www.uppicweb.com/x/i/is/56sx9.jpg)


ฉันเหม่อมองเธอร้องไห้จนคลายคลี่
ท่ามกลางความหวังดี, ที่หดหู่
ความหวั่นไหวชำแรกแปลกฤดู
เอ่ยรับรู้ซ้ำซาก…จากสายตา

แหล่ะนั่นคือหนทางที่วางไว้
อาจร้องไห้คร่ำครวญจนชวนบ้า
ความอ่อนแอไม่เหลือเมื่อจากลา
เหม่อมองฟ้าสีมัว…กับตัวเรา

จงคิดว่าเป็นฝันสักวันเถิด
อย่าให้เกิดค้อนเคืองกับเรื่องเก่า
เมื่อความรักสีจางเริ่มบางเบา
สิ้นทำเนาเศร้าหม่น…ของคนจริง

มันก็คือชีวิตครั้งผิดพลาด
บรรยากาศช่วยฉุดให้หยุดนิ่ง
เมื่อไม่มีความรักให้พักพิง
จงละทิ้งความจำ…อย่าซ้ำเติม.

 emo_111


ภาพจากอินเตอร์เน็ต








หัวข้อ: Re: ...จากกันด้วยดี…เถอะที่รัก...
เริ่มหัวข้อโดย: พระจันทร์สีน้ำเงิน ที่ 21 ธันวาคม 2010, 12:07:AM
(http://icare.kapook.com/cmsfile/imgbank/lonely_780.jpg)

แรกพบกันวันใสวัยสนุก
แสงแห่งสุขแวววามตามส่งเสริม
พอช่วงกาลหมุนเวียนเปลี่ยนคนเดิม
เรากลับเจิมแผลใจให้แก่กัน

เอาเชื้อฟืนจุดไฟยืนให้จับ
เกินยิ้มรับปวดร้าวเศร้าโศกศัลย์
ลุอัตตาเปิดฉากลิ้นกับฟัน
เข้าห้ำหั่นเฉือนซ้ำกระหน่ำแด

ในที่สุดเดินทางถึงกลางแพร่ง
มีเส่นแบ่งสองแฉกแยกกระแส
เราสองคนดูไปเหมือนไม่แคร์
ต่างหวดแส้โบยสาดเข้าฟาดฟัน

เถิดสะบั้นเยื่อใยในวันนี้
สักนาทีอ่อนข้อไม่ขอฝัน
ท่ามคืนจันทร์คืนใจให้แก่กัน
วอนเหมันต์พัดพาอย่าหวนคืน

แม้ดวงมาลย์เก็บกอบทุกรอบสุข
แต่ท่วงทุกข์ทับถมสุดข่มฝืน
หมดสิ้นความศรัทธาจนล้ายืน
แม้หยาดชื่นจะไม่หลั่งเพื่อสั่งลา


 emo_79

(http://www.eyehome.net/create/picline/new/l35.gif)









หัวข้อ: Re: ...จากกันด้วยดี…เถอะที่รัก...
เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 21 ธันวาคม 2010, 05:43:PM
(http://add.klonthaiclub.com/images/521397599p39febsh1r.gif)
 
แม้ไม่เหลือเยื่อใยแล้วใจนั้น
ขอจากกันรับได้ใช่ปัญหา
ขอบคุณครับกับข่าวคำกล่าวลา
ขอโทษถ้าล่วงล้ำก้ำเกินใคร
(http://add.klonthaiclub.com/images/821018254ziqayvf5qd.gif)

 
[center


หัวข้อ: Re: ...จากกันด้วยดี…เถอะที่รัก...
เริ่มหัวข้อโดย: จ้อง เจรียงคำ ที่ 23 ธันวาคม 2010, 01:45:PM

ความท้าทาย 2 ทาง..ยืนวางท่า
แกร่งพอกล้าพาก้าวเพื่อเข้าใกล้
1.คือแยกแตกเยื่อเพื่อตัดใย
2.ทนใช้ทางหินสายชินชา

"ตัด"ก็หนักรักนั้นยังพันธะ
"ทน"ก็เกินฝันจะแสวงหา
เค้นคำตอบข้างต้นควานค้นตา
ความประหม่าแทะเล็มแทบเต็มแวว

ทำไมจะไม่เหลือ..ใยเยื่อรัก
แต่เหมือนหลักเราแยกเริ่มแตกแถว
ถ้าเราต่างเห็นจุดสิ้นสุดแล้ว
จากทุกแนวทางหม่นผ่านพ้นมา

เราจากกันด้วยดี..เถอะ"ที่รัก"
เหนื่อยไหมอุปสรรคอันหนักหนา?
จบเถอะสิ่งซ้ำซาก..เถอะจากลา
เราต่างรู้ดีว่า...เราปราชัย

ดันทุรังทั้งนั้นเพราะพันผูก
ใครผิดถูกเปล่า-เปลืองใช่เรื่องใหญ่
วันเวลาเพิ่มพูนเราสูญไป
แต่หัวใจ..อิสระ..จะทดแทน

น้ำตาเธอเอ่อไหลในวันนี้
เพื่อสิ่งดี..ทั้งปวงอย่าหวงแหน
แค่ความรักถูกเขียนให้เปลี่ยนแกน
จะเป็นแฟนหรือเพื่อน..รักเหมือนเคย

ฉันเจ็บไหม?..ปวดไหม?..ฉันไม่พูด
ความรักนี้พิสูจน์..ผ่านความเฉย
อย่าจมปลักรักนั้น..ที่ฉันเลย
แค่กระเทย..เท่านั้น..ทิ้งฉันไป(เถอะ ฮ้า.. emo_31)