|
หัวข้อ: หิ่งห้อยหวนหาลำพู เริ่มหัวข้อโดย: กวีพิจิก ที่ 11 ธันวาคม 2008, 01:28:PM ผ่านมานานนานวันวันเก่าก่อน ได้หวนย้อนย้อนคืนคืนมาสู่ หิ่งห้อยหวนหวนหาหาลำพู ที่เคยคู่คู่เคียงเคียงข้างกัน ยังรักมั่นมั่นในในความรัก ใจพี่จักจักไม่ไม่แปรผัน ยังคงรักรักอยู่อยู่นิรันดร์ ยังเฝ้าฝันฝันถึงถึงลำพู หัวข้อ: Re: หิ่งห้อยหวนหาลำภู เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 11 ธันวาคม 2008, 01:53:PM กิ่งลําภูลู่ลมไปชมแสง โอบแมลงหิ่งห้อยร่วมร้อยฝัน อยู่ในท่วงทํานองคล้องรําพัน กาลเวลาผ่านผันมาอีกครา ว่าหิ่งห้อยลอยอยู่เป็นคู่ชิด แนบสนิทสุขสมปรารถนา อย่าลอยจากพรากไปจนไกลตา ปล่อยลําภูเหว่ว้าเพียงเดียวดาย หัวข้อ: Re: หิ่งห้อยหวนหาลำพู เริ่มหัวข้อโดย: กวีพิจิก ที่ 11 ธันวาคม 2008, 02:14:PM บินเย้าหยอกหยอกเย้าเคล้ากิ่งก้าน ดอกเบ่งบานบานเบ่งเพ่งพิศหมาย เจ้าน้องนวลนวลน้องจงหมองคลาย ไม่เดียวดายดายเดียวเปลี่ยวอีกครา จะเปล่งแสงแรงกล้าท้าตะวัน แม้แสงจันทร์พลันส่องมิหมองหนา ให้เจ้าชมแสงงามอร่ามตา ทุกทิวาราตรีไม่หนีไกล หัวข้อ: Re: หิ่งห้อยหวนหาลำภู เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 11 ธันวาคม 2008, 02:29:PM จะแผ่ใบกําบังยังสายฝน ที่ร่วงหล่นโปรยปรายเพื่อคลายหนาว ให้แสงทองตระกองกอดยืนยาว สร้างเรื่องราวหิ่งห้อยคอยลําภู ผันตํานานกาลก่อนให้ย้อนคืน เริงระรื่นบรรเจิดอย่างเลิศหรู ให้ป่าดงพงไพรเป็นชมพู สองเราอยู่เคียงข้างไม่ห่างกัน หัวข้อ: Re: หิ่งห้อยหวนหาลำพู เริ่มหัวข้อโดย: กวีพิจิก ที่ 11 ธันวาคม 2008, 08:32:PM ต่อแต่นี้จะมีเราเคล้าคลอคู่ เจ้าลำพูดูหิ่งห้อยร้อยเรียงแสง ส่องประกายจากใจไม่สิ้นแรง เพื่อแสดงความรักภักด์นิรันดร์ หากยามใดใจนั้นพลันมืดหม่น อย่าพึ่งจนหนทางร้างสุขสันต์ จะทอแสงแรงกล้ามาเร็วพลัน ให้เจ้านั้นพบทางสว่างตา หัวข้อ: Re: หิ่งห้อยหวนหาลำภู เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 11 ธันวาคม 2008, 09:13:PM ใต้ลำภูหิ่งห้อยน้อยคอยส่องแสง ระยับแรงสองแสงเคียงข้างฝัน แสงหิ่งห้อยแม้น้อยกว่าแสงจันทร์ แต่คู่กันนิจนิรันดร์ไม่จากไกล คู่หิ่งห้อยคอยเคียงข้างหนทางรัก ผูกสมัครรักใคร่ไม่ไปไหน ใต้ลำภูสองใจไม่ห่างไกล ส่องแสงให้ใจมีรักภักดิ์นิรันดร์ หัวข้อ: Re: หิ่งห้อยหวนหาลำภู เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 11 ธันวาคม 2008, 09:18:PM ระยิบระยับวับวาวพราวฟ้า ประกายแสงต้องตาเฉิดฉาย ประหนึ่งว่าท้าทายดาราราย อยู่บนปลายลําภูเป็นคู่ใจ จะพริ้วกายร่ายรําระบําโยก อยู่ในโลกของเราเข้าใจไหม โคมหิ่งห้อยลอยล่องผ่องอําไพ เป็นดั่งไฟส่องทางนางลําภู หัวข้อ: Re: หิ่งห้อยหวนหาลำพู เริ่มหัวข้อโดย: กวีพิจิก ที่ 12 ธันวาคม 2008, 11:59:AM เจ้าลำพูลู่ลิ่วพริ้วสะบัด ตามแรงพัดพระพรายส่ายกิ่งไหว ร่ายระบำเริงรื่นสดชื่นใจ โบกก้านใบได้เห็นเป็นรื่นรมย์ หิ่งห้อยน้อยลอยโคมประโลมลูบ ประทับจูบจุมพิตจิตสุขสม หอมตรงปรางค์นางลำพูที่ลู่ลม พร้อมชื่นชมความงามยามพริ้วกาย หัวข้อ: Re: หิ่งห้อยหวนหาลำภู เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 12 ธันวาคม 2008, 02:52:PM ยอดลําภูลู่ลมชมหิ่งห้อย แต่มิปล่อยให้ลูบจูบตรงไหน จักสองปรางหว่างคิ้วหรือผิวใด หากเข้าใกล้แนบติดประชิดตัว จักพริ้วใบไหวหลบให้สุดสอย จนหิ่งห้อยคลืนเหียนได้เวียนหัว ไร้เรี่ยวแรงแสงหรี่สีเริ่มมัว แล้วปล่อยตัวร่วงหล่นบนธารา emo_26 หัวข้อ: Re: หิ่งห้อยหวนหาลำภู เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 12 ธันวาคม 2008, 07:01:PM ใบลำภูลู่ลมให้พริ้วไหว ช่างบาดใจหิ่งห้อยน้อยจิงหนอ อยากเกาะใบไหวสั่นตั้งตาคลอ แต่ต้องท้อลำภูดูไปมา หิ่งห้อยน้อยคอยจับใบกิ่งก้าน หวังคืบคลานขึ้นพักสักครั้งหนา แต่ใบไม้ใยเจ้าไหวไปมา หรือรอท่าหิ่งห้อยลอยลงดิน หัวข้อ: Re: หิ่งห้อยหวนหาลำพู เริ่มหัวข้อโดย: กวีพิจิก ที่ 13 ธันวาคม 2008, 12:06:PM เง้อ...ไม่ทันน้องที มะเปนไร อิอิ
แม้เจ้าหลบกิ่งใบไม่ให้จูบ ไม่ได้ลูบโลมไล้ดั่งใจฝัน หิ่งห้อยน้อยจะคอยจนถึงวัน พระพรายนั้นหลบลี้ไม่มีมา เมื่อเจ้านิ่งกิ่งใบไม่ไหวอ่อน จะรีบอ้อนวอนเว้าเข้าไปหา ใช้แสงน้อยร้อยรักปักอุรา จูบสองตาลำพูชูชื่นใจ emo_45 emo_45 emo_45 หัวข้อ: Re: หิ่งห้อยหวนหาลำพู เริ่มหัวข้อโดย: กวีพิจิก ที่ 13 ธันวาคม 2008, 01:43:PM ลำพูตระหง่านต้น อำไพ แต้มแต่งแสงจากไฟ หิ่งห้อย อรุณรุ่งคลาไคล ลาจาก คืนย่ำตะวันคล้อย กลับเย้าอีกครา สุรีย์ลับขอบฟ้า คราใด หมู่หิ่งห้อยเล่นไฟ หยอกเย้า ส่งแสงส่องร่ำไป สวยสุด นักแล บินคู่ลำพูเคล้า เร่งเร้าก่อนสาง +1 ให้ครับคุณ seem เพราะมากครับ หัวข้อ: Re: หิ่งห้อยหวนหาลำภู เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 13 ธันวาคม 2008, 06:04:PM ตะวันดับลับฟ้าจันทราแย้ม สาดสีแซมดวงดาวราวเวหา เขียวเรืองรองวาววับระยับตา ลอยอยู่เหนือธาราดงลําภู โคมหิ่งห้อยร้อยหมื่นระรื่นนัก เฝ้าฟูมฟักเคลียคลอขอเคียงคู่ เข้าแนบชิดโอบกอดยอดพธู นางลําภูหลบเลี่ยงด้วยเอียงอาย หัวข้อ: Re: หิ่งห้อยหวนหาลำภู เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 13 ธันวาคม 2008, 08:00:PM โอ้...ลำภูดูเจ้าช่างงามยิ่ง ครบทุกสิ่งเจ้างามตามเสมอ หิ่งห้อยน้อยคอยอาศัยอยู่กับเธอ แม้มิเจอคราใดใจระทม ขออาศัยไออุ่นมาชิบแนบ คอยเอียงแอบใต้ใบไร้ขื่นขม หากวันใดไร้เจ้าทุกข์ตรอมตรม ขอเชยชมเจ้าลำภูมิรู้ลืม หัวข้อ: Re: หิ่งห้อยหวนหาลำพู เริ่มหัวข้อโดย: กวีพิจิก ที่ 14 ธันวาคม 2008, 12:10:AM จะบอกว่า ใช้คำผิดไป ที่ถูกต้องเป็น ลำพู น่ะคับ ไม่ใช่ ลำภู
ผมผิดเองคับขอโทษทุกคนด้วยคับ ที่พาทุกคนผิดอ่ะ แต่ขอขอบคุณ คุณseem นะคับ ที่เตือน ขอบคุณอีกครั้งคับ และขอโทษน้องเพลง กับน้องทีด้วยที่พี่พาผิด อิอิ emo_31 emo_31 emo_23 emo_23 emo_31 emo_31 หัวข้อ: Re: หิ่งห้อยหวนหาลำพู เริ่มหัวข้อโดย: กวีพิจิก ที่ 14 ธันวาคม 2008, 12:31:AM พอสิ้นแสงสุริยาลับลาแล้ว ดวงดาวแก้วแพรวพราวสกาวเด่น ค่ำมืดลงคงคาพนาเย็น หิ่งห้อยน้อยลอยเล่นเห็นแต่ไกล เฝ้าวนเวียนเพียรส่องแสงล่องป่า บินมาหาความรักอันสดใส คือลำพูคู่รักปักดวงใจ ดั่งตำนานกล่าวไว้ให้จดจำ (เหมือนยังไม่จบแฮะ หุหุ) emo_02 emo_02 emo_02 หัวข้อ: Re: หิ่งห้อยหวนหาลำพู เริ่มหัวข้อโดย: สุภาพบุรุษทรชน ที่ 14 ธันวาคม 2008, 08:20:PM ..แสงหิ่งห้อยร่ำลือคือความรัก
..แทนหัวใจแน่นหนักดั่งผาหิน ..ในความคิดอิสระพร้อมผละบิน ..จะเยือนถิ่นลำพูหาคู่เคียง ..แสงหิ่งห้อยคล้อยลับดับความโศก ..จรรโลงโลกมืดมิดสนิทแสง ..โอ้ดวงจันทร์ฝันไกลไยอ่อนแรง ..แสงดาวแห่งศรัทธา หาที่ใด emo_20...................................... emo_20 หัวข้อ: Re: หิ่งห้อยหวนหาลำพู เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 14 ธันวาคม 2008, 11:21:PM อดีตชาติคลาดแคล้วแล้วลาลับ ช่างอาภัพรักโรยที่โหยหา ของหนึ่งหญิงหนึ่งชายมั่นหมายมา ท้ายที่สุดอําลาสิ้นลมปราณ ด้วยแน่วแน่มอบใจไว้คู่กัน อัศจรรย์แรงจิตพิษฐาน จักชาตินี้ชาติไหนใคร่พบพาน ตลอดกาลคู่กันนิรันดร์ หนึ่งดวงจิตกําเนิดเป็นพฤกษา ริมธาราจดจ่อเพื่อรอฝัน อีกหนึ่งดวงควงไฟไล่หากัน บังเกิดพลันลําพูคู่หิ่งห้อย.. หัวข้อ: Re: หิ่งห้อยหวนหาลำพู เริ่มหัวข้อโดย: มั่น แซลี้ ที่ 14 ธันวาคม 2008, 11:49:PM ลำภู เนี้ยเป็นน้อง บางลำภู แน่ๆเลย ใช่ไหมพี่รักษ์ หรือว่าชอบไปหากิ๊กแถวบางลำภู เลยติดมาสะ หัวข้อ: Re: หิ่งห้อยหวนหาลำพู เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 15 ธันวาคม 2008, 06:50:AM คือสองสิ่งเกิดมาพาแตกต่าง บนเส้นทางถูกลิขิตชีวิตฝัน หนึ่งคือแสงดวงน้อยคอยไล่กัน อีกหนึ่งนั้นคือพฤกษาน่าภิรมย์ หิ่งห้อยน้อยคอยส่งแสงแรงระยิบ สีกระพริบพริ้มพราวน่าชื่นชม อีกคือต้องลำพูดูขื่นขม ช้ำตรอมตรมเกิดมาพาพึ่งพิง หิ่งห้อยน้อยคอยอาศัยใบลำพู เกาะใบอยู่อาศัยหลับเพริดพริ้ง ต้นลำพูก็ดูให้แอบอิง ป้องกันสิ่งทำร้ายหิ่งห้อยแห่งหัวใจ |