|
หัวข้อ: ช่วยแต่งนิราศให้หน่อยนะครับ 15 บท เริ่มหัวข้อโดย: taokaenoi01 ที่ 12 กุมภาพันธ์ 2013, 12:01:AM นิราศจากโรงเรียนไป-จังหวัดเพชรบุรี+ขากลับอะครับ แบบทัศนศึกษาอะครับผม ช่วยทีนะครับ emo_111 emo_111
หัวข้อ: Re: ช่วยแต่งนิราศให้หน่อยนะครับ 15 บท เริ่มหัวข้อโดย: ตะวันฉาย ที่ 12 กุมภาพันธ์ 2013, 02:29:PM นิราศจากโรงเรียนไป-จังหวัดเพชรบุรี+ขากลับอะครับ แบบทัศนศึกษาอะครับผม ช่วยทีนะครับ emo_111 emo_111 แล้วจาก โรงเรียนอะไร จังหวัดอะไรล่ะคะ ไม่เห็นแจ้งเลย ระยะทางไกลไหมล่ะคะ แล้วไปเที่ยวเพชรบุรี ไปเที่ยวสถานที่อะไรคะ เอาเป็นว่า แต่งแบบไม่ค่อยรู้ข้อมูลเนอะ อย่าว่ากันเด้อ ๐ ขึ้นรถรอริมหน้าต่างอย่างช้า-ช้า มองเบื้องหน้าฟ้ากว้างอย่างคนเหม่อ พร่ำอารมณ์ห่วงหาอย่างละเมอ คนอยากเจอยังไม่เห็น,เป็นอย่างไร รถเคลื่อนที่จากโรงเรียนอย่างรีบเร่ง เสียงตะเบ่งร้องเพลงบรรเลงให้- ท่วงทำนองเคาะกลองประคองไป กีตาร์ใสดีดพลิ้วละลิ่วลม ผ่านแมกไม้ชายคา,หลังคาบ้าน เห็นดอกจานบานแย้มแซมสีบ่ม ออกดอกเหลืองกลีบร่าน่าชื่นชม บ้างก็ส้มเต็มต้นให้หลงมอง ๐ พอเข้าเมืองรถแน่น,แน่นและติด มอไซต์ตามชิดบิดประลอง ควันเขม่าฟูฟ่องเป็นละออง ฉันเพียงจ้องสบตาด่าในใจ รถผ่าท่อดังลั่น ตาย! ตาย!!! คล้ายประชด ฉันก็อดยิ้มร่าอย่างสงสัย- รถมันแช่งยังจะขี่มาบรรลัย โอ้คิดไปเวรกรรมเก่าเขาตามทัน ออกจากเมืองมุ่งหน้ามาถึงที่ ย้ายก้นทีเพราะเมื่อย,บิดซ้ายหัน ทั้งถ่ายภาพ,บันทึกเก็บพันวัน ครูก็พลันเรียกขึ้นรถมุ่งบ้านเรา ๐ หนึ่ง สอง สาม เสียงครูนับคนนั่ง นกหวีดดังเคลื่อนขบวนไปตามเขา เสียงร้องเพลงกล่อมหลับเป็นลำเนา ฉันกับเงาก็หลบตัวเอนกายนอน เมื่อรถหยุดครูปลุกตื่นจากฝัน น้ำลายมันก็ยืดพาดลงหมอน ดีนะเอ่อสาวไม่เห็นเมื่อเรานอน งั้นเก็บก่อนลงรถกลับบ้านเรา ๐ สองข้างทางกลับบ้านช่างหดหู่ ไม่มีคู่เดินเคียงดูแล้วเหงา สาวคนรักปล่อยลอยแพแพ้เป็นเงา ที่หลงเฝ้าตามจีบอย่างเลื่อยลอย เดินตามซอยหมาเห่าเป็นระยะ มีบางกะวิ่งบ้างติดเท้าสอย ใส่เกียร์ว่างเร็วรี่ไม่มีรอย เดี๋ยวเขี้ยวหมาจะห้อยติดก้นโชว์ ผ่านตลาดย่านคนอึกทึก ยังไม่ดึกคนยังพล่านและมากโข ทั้งไก่ย่างส้มตำมาวางโชว์ น้ำลายโซเอ่อนองข้างในนั้น แวะซื้อน้ำเพื่อกระหายคลายความร้อน ปาดเหงื่อก่อนไหลย้อยเป็นสร้อยสั้น ตัวเปียกโชกเต็มที่เหม็นเต่าพลัน กลิ่นเจ้าช่าง,มันโหยหวนชวนอารมณ์ นั่งพักก่อนในสวนสาธารณะ ลดจังหวะการเต้นใจ,ที่ไล่ข่ม ความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าร้าวระบม เงียบระงมพร่ำบ่นในลำคอ จิบน้ำเปล่าเคล้าเวลาก่อนลาจาก สวนอาจพรากความทรงจำมาย้ำขอ เมื่อครั้งเก่ามีนางเดียวเกี่ยวพะนอ สบตาพอความบรรเทาให้เหงาจาง นั่งคิดไปฉันมาทำอะไร,ที่นี่ น้ำตาปรี่คิดถึงเขาเฝ้าถากถาง- ก้อนหัวใจที่เหลือน้อยค่อยเลือนลาง เลยลุกย่างก้าวเดินต่อท้อทำไม... ปล...นำไปปรับเปลี่ยน, เพิ่ม, เติม นะคะ เพราะข้อมูลแทบจะไม่รู้ว่าไปไหน |