ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

เมื่อก่อนนี้ผมเคยคิดว่าทำยังไงน้อ...ถึงจะเปลี่ยนสำนวนกลอนเราให้ผิดไปจากเดิม  ให้คนอ่านจำไม่ได้(จริงๆแล้วไม่มีใครจดจำอยู่แล้วละ)
ว่าเราเป็นคนแต่ง   แปลงสำนวนให้คล้ายกับมือใหม่หัดแต่ง

ก.  แบบแต่งไม่สัมผัส แต่คงเอกลักษณ์   emo_47

หัวใจรักฉันเหมือนสายน้ำไหล
ที่ลอยไปสู่จุดหมายที่ปลายทาง
คือตัวเธอช่วยปลดปล่อยความอ้างว้าง
รู้เพียงอย่างใจนี้มันรักเธอ

ไม่มีใครคนไหนมาแทนได้
เพราะหัวใจยังคงรักอยู่เสมอ
แม้เพียงฝันขอให้ฉันได้เจอะเจอ
ยังละเมอในทุกครั้งที่หลับตา    emo_47

เก็บไปฝันถึงวันรักหวานฉ่ำ
ได้เอ่ยคำรักนี้มีคุณค่า
สิ่งที่คิดแสดงออกด้วยสายตา
ให้รู้ว่ารักเพียงใดใจต้องการ   emo_47



ข. เขียนแบบมือใหม่ แบบว่าไม่ค่อยรู้ฉันทลักษณ์


เพราะมีเธอโลกนี้จึงสดใส
แม้มีใครยังไม่เท่ากับเธอนั้น
เธอที่รัก เธอที่รัก ภักดิ์มานาน
คือความฝัน ของฉัน ที่รักเธอ

เพียงหนึ่งเดียวในใจไม่อาจบอก
กลัวช้ำชอกรักฉันเพียงฝันเพ้อ
แอบมีใจข้างเดียวเกี่ยวละเมอ
มอบเสนออย่างนี้หลายปีมา

จะบอกรักจากใจให้คิดถึง
ยังพรั่นพรึงอ่อนไหวใจไม่กล้า
กลัวเธอนั้นบอกมีใครในสายตา
จึงทนช้ำเรื่อยมาไม่พาที   emo_30


 emo_86 emo_86 emo_86