|
หัวข้อ: ¤ กาพย์ร่ายแห่งสายฝน ¤ เริ่มหัวข้อโดย: ปุถุชน ฅนธรรมดา ที่ 25 เมษายน 2011, 07:05:PM ¤ กาพย์ร่ายแห่งสายฝน ¤ เสียงฟ้า คำรามร้อง.....ครืนครืนก้อง ดังคำครวญ ซ้องสั่ง ดังโซ่ตรวน.....ที่ตรึงติด สนิทนาน น้ำฝน หล่นจากฟ้า.....ครั้งเมฆา น้ำตาหว่าน รินใหล เป็นสายธาร.....ที่รดผ่าน ล้างดวงใจ ร่ำเอย ที่เคยร้อง.....คนึงน้อง อยู่หนใหน มาเติม เพิ่มแรงใจ.....ให้คนล้า ได้ฝ่าฟัน ช่วยหน่อย นะคนดี.....อยู่ตรงนี้ คอยร่วมฝัน ร่วมเรียง อยู่เคียงกัน.....ให้สุดสาย ปลายรักเรา ซึมเซา เศร้าตรมจิต.....ด้วยหมายชิด เคียงยามเหงา ฝนผ่าน ที่แผ่วเบา.....กระซิบสั่ง ดังคำครวญ ดวงใจ หมายเพียงหนึ่ง.....ที่ลึกซึ้ง ดึงใจผวน หมายตรึง ดังโซ่ตรวน.....ที่ตราติด สนิทใจ ฟ้าเอย เผยใจสั่ง.....ร่ำไห้ดั่ง น้ำตาใหล คอยคน ที่ห่วงใย.....มาแนบทรวง ดวงกมล คือนาง เป็นที่หนึ่ง.....หมายมาดดึง ผ่านเวหน พรายพร่าง กลางสายชล.....สถิตแอบ แนบชิดเชย § ปุถุชน ฅนธรรมดา § [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: ¤ กาพย์ร่ายแห่งสายฝน ¤ เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 25 เมษายน 2011, 11:02:PM (http://i271.photobucket.com/albums/jj142/paobunjin/fall.jpg) เสียงฟ้า ร้องครืนครั่น ดั่งจะกลั้น น้ำตาไว้ ฝนเท มาคราใด ชื่นฉ่ำใจ ไปทั่วแดน เสียงฝน ที่หล่นไหล มากเกินไป ปวดใจแสน ไร่นา ทั่วหล้าแปน ถูกน้ำแล่น พังทำลาย เสียงน้ำ ทะลวงโลด แสนเหี้ยมโหด โดดเป็นสาย พัดเพ ทะเลกลาย จนเสียหาย ร้ายเหลือทน ดั่งรัก ที่ทักถาม มอบให้ยาม ที่สับสน ชื่นใจ ในกมล ดั่งมีมนต์ ให้ละเมอ แต่รัก ที่มากเล่ห์ ชอบถ่ายเท จนพร่ำเพ้อ จนใจ ใฝ่บำเรอ ต้องซึมเซ่อ เพราะเธอลวง เสียงฟ้า กับความรัก เพิ่งประจักษ์ ว่าหนักหน่วง ฝนมา ดั่งฟ้ากลวง รักพุ่มพวง ร่วงน้ำนอง emo_55 "ปรางค์ สามยอด" ผิดตกโปรดชี้แนะด้วย นะครับ ลองแต่งดู หัวข้อ: Re: ¤ กาพย์ร่ายแห่งสายฝน ¤ เริ่มหัวข้อโดย: Lจ้าVojกaoนบทนี้* ที่ 25 เมษายน 2011, 11:20:PM สายฝนที่สั่งฟ้า ชโลมมาสู่แดนดิน ปรวนแปรเป็นแสสินธุ์ ก็ท่วมถิ่นที่เธอหวัง นาไร่ก็ได้น้ำ ช่างชื่นฉ่ำหทัยจัง สุขขีและมีหวัง เพราะรินหลั่งอุทกนอง กุ้งหอยแหละปูปลา ที่ในนาและข้างหนอง อีกทั้งที่ในคลอง นทีฟ่องชลาไหล เกษตรมีเขตกร้า จะดำนาก็ดำไป ชุ่มชื้น ณ จิตใจ ต่างสุขโขสโมสร ฝนซัดขจัดแล้ง ที่เคยแห้งเป็นสาคร ทั้งลุ่มที่นาดอน ซิเคยอ่อนกลับแรงมี ฟ้าฝนซิเป็นใจ จะหว่านไถก็คงดี สำราญนฤดี จะเปรมปริ่มกะอิ่มทรวง เรือนแพแถวเมืองกาญจน์ จะสราญสุขใหญ่หลวง น้ำที่เคยทิ้งช่วง จะหลากล่วงประดังมา เรือนแพสิอดตาย จะผ่อนคลายเป็นหนักหนา เมื่อฝนหล่นรินมา ชาวพาราสุขแท้จริง น้ำใจอย่าให้ลด จงปรากฎทั้งชายหญิง ผิดใดก็ท้วงติง มิเกรงกริ่งโทสะการณ์ น้ำฝนเฉกน้ำใจ ถนอมไว้ใจประสาน สุขชื่นระรื่นสราญ สมัครสมานแล้วดีเอย. emo_52 หัวข้อ: Re: ¤ กาพย์ร่ายแห่งสายฝน ¤ เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 26 เมษายน 2011, 01:04:AM ฟ้าฝนบ่ซาซบ
ดุจทบทวีเกย ห่าน้ำกระหน่ำเอย ทะลักท้น ณ ธนเมือง พินาศพนาสูญ มลมูลพะเนินเนื่อง มากล้นซะท้นเมือง อุระร้าวระกำใจ กว่าซับ ณ หับห้อง ณ หทัยก็หมองใหม่ ร้ายร่าย ฤ กลใด มลบาปบ่สูญจาง |