พิมพ์หน้านี้ - ๐๐๐๐ สวรรค์มืด ๐๐๐๐

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนอกหัก => ข้อความที่เริ่มโดย: บ้านริมโขง ที่ 18 กันยายน 2010, 05:13:AM



หัวข้อ: ๐๐๐๐ สวรรค์มืด ๐๐๐๐
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 18 กันยายน 2010, 05:13:AM
(http://img840.imageshack.us/img840/3282/020649.jpg) (http://img840.imageshack.us/my.php?image=020649.jpg)

(http://img684.imageshack.us/img684/3913/bar022.gif) (http://img684.imageshack.us/my.php?image=bar022.gif)

ความผิดหวังจำเจที่เททับ
เกินจะนับจับจดกำสรดเหลือ
ละเลงลงตรงใจไม่จุนเจือ
สิ่งที่เหลือเมื่อรักลา..น้ำตาเรา

อยากจะเดินจากไปไม่หวนกลับ
อยากจะพับเพียงพอเพื่อรอเผา
อยากลอกลายรอยเปื้อนเกลื่อนตัวเรา
อยากปล่อยเศร้าให้ละลายกับสายลม

กาลเวลาเมื่อมาแล้วก็ไป
เหมือนไม่มีสิ่งใดได้สะสม
แต่ความทุกข์ความเศร้าร้าวระบม
กลับทับถมไม่สลายคลายตามกาล

ต้องลอกลายกี่หนคนทนเจ็บ
รอแผลเย็บเลือนหายได้ประสาน
อยากหลีกหลบจบคำเป็นตำนาน
รอยแผลเป็นแห่งกาลประสานตัว

ความรักหลงคงเป็นเจ้าความเศร้านี้
ยากปลดปล่อยชีวีหนีสลัว
คงมืดครึ้มไม่ปลื้มดื่มเมามัว
เนิ่นนานชั่วกัปกัลป์สวรรค์ลืม

(http://img243.imageshack.us/img243/7356/bar090.gif) (http://img243.imageshack.us/my.php?image=bar090.gif)


หัวข้อ: Re: ๐๐๐๐ สวรรค์มืด ๐๐๐๐
เริ่มหัวข้อโดย: พิมพิลาไลย ที่ 21 กันยายน 2010, 08:44:PM
(http://www.pattayaflorists.com/images/mix[1800].jpg)


สวรรค์มืด ยืดเยื้อ เหลือรอยแค้น
เคยหวงแหน แสนรัก มาผลักใส
วันเวลา มาพราก เธอจากไป
ที่เหลือไว้ ใจกร้าน ที่ด้านชา

รอแสงใจ ใครส่อง มาต้องบ้าง
ฉันคลำทาง อย่างหาญ นานนักหนา
มันมืดมิด ปิดทาง จะย่างมา
หาคนกล้า พาใจ ฉันไปที

(http://i729.photobucket.com/albums/ww299/desota_bucket/greetings/ThankYou_KDwhiteRoseTransp.gif)
(http://www.bloggang.com/data/champ-za/picture/1192389034.gif)พิมพิลาไลย(http://www.bloggang.com/data/champ-za/picture/1192389034.gif)


หัวข้อ: Re: ๐๐๐๐ สวรรค์มืด ๐๐๐๐
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 21 กันยายน 2010, 10:13:PM

(http://img827.imageshack.us/img827/2140/1crcr.jpg) (http://img827.imageshack.us/my.php?image=1crcr.jpg)

นั่งมองดาว และเดือน ลอยเคลื่อนผ่าน
รัตติกาล ผ้านคล้อย คล้ายลอยหนี
คนอ้างว้าง เดียวดาย หน่ายชีวี
เหม่อมองที่ ปลายฟ้า ที่ลาไกล

ยังแลเห็น ดาวเดือน เป็นเพื่อนฟ้า
หมู่เมฆา โอบเอื้อ เจือแสงใส
ส่วนตัวเรา เปล่าเปลี่ยว เหลียวหาใคร
ทั่วทุกหน แห่งใด ก็ไม่มี

เหมือนหมดแรง พยุงตน ให้พ้นผ่าน
คงต้องเดิน ซมซาน ผ่านวิถี
ทางแห่งรัก คงต้องห่าง ร้างแรมปี
ขอพักใจ ดวงนี้ ที่ระทม

(http://img638.imageshack.us/img638/5866/divider4.png) (http://img638.imageshack.us/my.php?image=divider4.png)


หัวข้อ: Re: ๐๐๐๐ สวรรค์มืด ๐๐๐๐
เริ่มหัวข้อโดย: ปรางทิพย์ ที่ 22 กันยายน 2010, 02:00:AM
(http://dl.glitter-graphics.net/pub/1251/1251701h5btwlrv2c.gif)


ฟ้ามืดหม่นทนคอยอย่างหงอยเหงา
จันทร์ไร้เงาเจ่าจุกไม่สุขสม
ปล่อยเคว้งคว้างห่างหายมิวายตรม
ใจซานซมขมขื่นทุกคืนวัน

ยามเหม่อมองท้องฟ้าน้ำตาไหล
แทบขาดใจไร้เขาเฝ้าโศกศัลย์
กว่าจะผ่านนานนับชั่วกัปกัลป์
ฤาสวรรค์กลั่นแกล้งแสร้งรักลวง

อยากนอนหลับพับไปไม่ต้องฝืน
อยากมิตื่นฟื้นพบประสบหวง
อยากละลายหายลับจากทับทรวง
อยากหลุดบ่วงห้วงท้อทรมาน
(http://www.kaweeclub.com/link/2%20(76).gif)


หัวข้อ: Re: ๐๐๐๐ สวรรค์มืด ๐๐๐๐
เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 22 กันยายน 2010, 03:01:AM

ราตรีนี้ไร้จันทร์พลันหม่นหมอง
ได้เพียงมองดวงดาวรอข่าวสาร
พบคนรักปักใจไยร้าวราน
เหงาดวงมาลย์เหลือเกินโอ้ เวรกรรม

จะต้องทนกี่ปีหรือกี่ชาติ
ดั่งไร้ญาติขาดมิตรจิตถลำ
ดั่งสวรรค์บันดาลด้วยม่านดำ
จึงต้องจำทนทานมารราวี

สวรรค์เอ๋ยมีตาหรือเปล่าหนอ?
จะให้รอถึงไหนในดิถี
หรือท่านขีดเส้นทางหว่างชีวี
ให้มันมีมืดดำระกำทรวง

ไม่เป็นไรไม่ตายวายชีวิต
จะลิขิตฝืนฟ้าบนหล้าสรวง
จะกำหนดปลายทางติดตามทวง
จะก้าวล่วงสู่สวรรค์สักวันคืน

แล้ววันนั้นจะหัวเราะให้ก้องฟ้า
ให้เมฆาสะเทือนเลื่อนทั้งผืน
ไม่ย่อท้อต่อชะตามาหยุดยืน
ขอหยิบยื่นสรวงสวรรค์ให้ขวัญตา

 emo_55

“ปรางค์  สามยอด”


หัวข้อ: Re: ๐๐๐๐ สวรรค์มืด ๐๐๐๐
เริ่มหัวข้อโดย: Kotchanan ที่ 22 กันยายน 2010, 04:31:AM

(http://www.ohzeed.com/bar_022.gif) (http://www.ohzeed.com)

คลื่นความเหงาเย้าหยอกคนชอกช้ำ
หนามระกำตำปักเกินรักษา
เฉกสวรรค์ลิขิตชีวิตมา
ให้อุราซมซานร้าวรานนัก

หว่านไมตรีตามฤทธิ์ความคิดถึง
แต่ขาดซึ่งผลธรรมหนุนนำศักดิ์
อาจชิงชังยั่งยืนกว่าฝืนรัก
คนมั่นภักดิ์ผิดที่ไม่มีบุญ.


(http://www.ohzeed.com/bar_022.gif) (http://www.ohzeed.com)




หัวข้อ: Re: ๐๐๐๐ สวรรค์มืด ๐๐๐๐
เริ่มหัวข้อโดย: ระนาดเอก ที่ 22 กันยายน 2010, 05:12:AM

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_009.png)

๐ ตกระกำลำเค็ญเช่นนรก
มาสุมอกเผาไหม้ให้หัวหมุน
ดอกรักเอยเคยบานหวานละมุน
กลับสีขุ่นโรยเฉากลางเถ้าใจ

๐ เคยเอมอิ่มยิ้มหากเขาฝากยื่น
ก็ชุ่มชื่นหฤหรรษ์ทั้งวันได้
ณ ยามนี้จืดจางแตกต่างไป
สวรรค์ใคร่รับรู้..มีผู้ครวญ..

ระนาดเอก

 emo_12


(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_009.png)


หัวข้อ: Re: ๐๐๐๐ สวรรค์มืด ๐๐๐๐
เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 23 กันยายน 2010, 01:10:AM

ราตรีนี้ไร้จันทร์พลันหม่นหมอง
ได้เพียงมองดวงดาวรอข่าวสาร
พบคนรักปักใจไยร้าวราน
เหงาดวงมาลย์* เหลือเกินโอ้ เวรกรรม
แก้เป็น  เหงาดวงมานเหลือเกิน โอ้เวรกรรม

จะต้องทนกี่ปีหรือกี่ชาติ
ดั่งไร้ญาติขาดมิตรจิตถลำ
ดั่งสวรรค์บันดาลด้วยม่านดำ
จึงต้องจำทนทานมารราวี

สวรรค์เอ๋ยมีตาหรือเปล่าหนอ?
จะให้รอถึงไหนในดิถี
หรือท่านขีดเส้นทางหว่างชีวี
ให้มันมีมืดดำระกำทรวง

ไม่เป็นไรไม่ตายวายชีวิต
จะลิขิตฝืนฟ้าบนหล้าสรวง
จะกำหนดปลายทางติดตามทวง
จะก้าวล่วงสู่สวรรค์สักวันคืน

แล้ววันนั้นจะหัวเราะให้ก้องฟ้า
ให้เมฆาสะเทือนเลื่อนทั้งผืน
ไม่ย่อท้อต่อชะตามาหยุดยืน
ขอหยิบยื่นสรวงสวรรค์ให้ขวัญตา

 emo_55

“ปรางค์  สามยอด”

*ดวงมาลย์ ตัวนี้ ท่านผู้รู้ที่รัก นับถือลุงปรางค์ บอกว่า แปลว่า ผู้หญิง
ท่านผู้รู้อีกท่านที่ติดตามผลงาน และคอยกระซิบแนะนำ ตักเตือน และให้กำลงใจอยู่ตลอดเวลา ท่านให้ใช้คำว่า "ดวงมาน"
ขอให้น้องๆหลานๆโปรดจำเอาไปใช้ เพื่อจะได้ใช้ภาษาไทยให้ถูกต้อง ต่อไปเถิด นะ
ขอบพระคุณผู้รู้ทั้งสองท่านเหลือเกิน นี่แหละกวีศรีบ้านกลอนไทยล่ะ ท่านมักมีอะไรๆมาฝากชาวเราอยู่เสมอๆเลย
"ปรางค์  สามยอด"