พิมพ์หน้านี้ - ไฟป่า

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: กาญจนธโร ที่ 26 กุมภาพันธ์ 2011, 03:34:AM



หัวข้อ: ไฟป่า
เริ่มหัวข้อโดย: กาญจนธโร ที่ 26 กุมภาพันธ์ 2011, 03:34:AM
       
        โลกคือดง พงหนา ป่ากิเลส
     แสนสังเวช ตัวของตน ทนเดินหลง
     ไฟตัณหา เพลิงราคะ มิละลง
     แทบปลิดปลง ยังหลงวน โดนบังตา
         ชีวิตเป็น ของน้อย ค่าด้อยเหลือ
     เลิกเติมเชื้อ เจือกิเลส เศษตัณหา
     ลดรักโลภ โกรธหลงใฝ่ ไฟกามา
     ก่อนแรงล้า ไฟป่าเผา เป็นเถ้ารึง..... emo_04
       emo_04 emo_04 emo_04 emo_04


หัวข้อ: Re: ไฟป่า
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 26 กุมภาพันธ์ 2011, 04:13:AM
emo_89

หากใครนำไฟป่าเข้ามาบ้าน
มันคงผลาญไม่เหลือเชื้อขาดหาย
ที่เคยสุขครองทุกข์คลุกเคล้ากาย
อย่ามุ่งหมายได้ชื่นรื่นชีวี

ไฟอารมณ์ผสมคมไฟป่า
ใครไหนฝ่าพ้นทางสร้างสุขี
ต้องยอมรับความเพียรเปลี่ยนฤดี
ดับไฟหนีจากตนพ้นอบาย

"บ้านริมโขง"

emo_100


หัวข้อ: Re: ไฟป่า
เริ่มหัวข้อโดย: สมนึก นพ ที่ 26 กุมภาพันธ์ 2011, 11:01:AM
ไม้ขีดไฟ ลุกไหม้ ไปตามก้าน
เพลิงเผาผลาญ เกินเหตุ เขตป่าใหญ่
ลมกระพือ พัดย้ำ ซ้ำลงไป
โหมเปลวไฟ ปะทุ ทะลุลวง

เชื้อหมดไป ไฟมอด ตลอดแถว
กว้างเป็นแนว ป่าหาย หลายท่านห่วง
แต่ไม่นาน ฤดูกาล ผ่านละล่วง
เคยทิ้งช่วง เวียนวน ฝนกระจาย

เศษเถ้าถ่าน มากนั้น มันเป็นปุ๋ย
ดินร่วนซุย งอกใหม่ ได้มากหลาย
วัฏจักร เช่นนี้ มิกลับกลาย
แต่เสียดาย เวลา คงช้านาน

ไฟราคะ เผาไหม้ ให้รุ่มร้อน
มียอกย้อน คณานับ เกินขับขาน
คุระอุ ในตัว ชั่วกัปกาล
ไม่เหลือถ่าน เหลือเถ้า อย่างเขามี

ภูเขาไฟ ใต้หล้า ลาวาพ่น
คงสักหน ดับได้ ไม่นานนี่
แต่อุรา ร้อนรุ่ม สุมอัคคี
ใจเองซี เข้าล่อ ต่อเชื้อไฟ

น้ำร้อนแต่ ปลาเป็น เช่นมีกล่าว
เปรียบโน้มน้าว คิดวาง ทางแก้ไข
ครั้นน้ำเย็น ปลาตาย กลับกันไง
คืออะไร น้ำและปลา มาตรองดู.

ด.ช. นพ


หัวข้อ: Re: ไฟป่า
เริ่มหัวข้อโดย: pxx30 ที่ 26 กุมภาพันธ์ 2011, 04:36:PM
 emo_89
 emo_89
 emo_89