|
หัวข้อ: มารยานักหรอ เริ่มหัวข้อโดย: natnid ที่ 28 มีนาคม 2012, 01:47:AM ชอบกันมากใช่ไหม.. ผู้หญิงมารยาหน้าใส คนนั้น ชอบกันมาก ก็ไปเลย เก็บข้าวของ ไปอยู่ด้วยกัน อย่ามาเสนอหน้า ข้างๆฉัน ถ้าชอบมัน ก็ไป ผู้หญิงก็ใช่ย่อย ทำสำอิดสำออย เข้าใส่ ออดอ้อน ออเซาะ โปรยเสน่ห์ไป ชอบแย่งของคนอื่นนักใช่มั๊ย..ฉันทำทานยกให้.. ...อยากได้ เอาไปเลย..... (ปลายปากกา) หัวข้อ: Re: มารยานักหรอ เริ่มหัวข้อโดย: baimai@sailom ที่ 28 มีนาคม 2012, 02:02:AM ยามเย็น เช่นหยาด น้ำค้าง
ผีเสื้อ แผ่กาง ปีกสี น้ำผึ้ง หอมล้วน ยวนยี วารี หล่อเลี้ยง พงไพร ยามร้อน ศรพุ่ง มุ่งเป้า คมเขา เขี้ยวปัก ยักษ์ใหญ่ น้ำมัน พลันผุด จุดไฟ ตัวใคร ตัวมัน ฉันแจว... emo_101 หัวข้อ: Re: มารยานักหรอ เริ่มหัวข้อโดย: น.ปฎิพน ที่ 28 มีนาคม 2012, 04:09:PM พอดีอ่านฉันท์ยอเกียรติชาวนครราชสีมามาวันก่อน เลยขอแต่งอันนี้บ้าง ...จะมีบางตอนคล้ายกับฉันท์ยอเกียรติฯ นะครับ
วสันตดิลกฉันท์ ๐ อ้าเพศก็เพศนุชอนงค์ อรองค์ก็บอบบาง ควรมุ่งผดุงสิริสะอาง วธุลักษณ์ประโลมใจ ๐ ยามขวยก็ด้วยจิตะระบัด ประดิพัทธทรามวัย พักตร์เจ้าคละเคล้าลุหิตะไซร้ ก็ระเรื่อกุหลาบพรรณ ๐ ยามร้อนกระฉ่อนกุธะคละฟุ้ง พธุมุ่งพิฆาตครัน โอ้หนอละออนุชะสวรรค์ นระหวั่นลุขวัญหาย ๐ อ้าหัตถ์ก็หัตถ์สุขุมะชวน มนะหวนฤดีพราย ควรแต่พิเลปน์จุรณะชาย ผัสะคล้ายสวรรค์สรวง ๐ ยามแค้นก็แค่นพิริยะครอง ลุกระบอง ธ ตามควง ไล่กลุ้มตะลุมจะเจาะเคาะจ้วง ก็ประลาตมิอาจทาน ๐ อ้าเสียงสำเนียงนุชะอนงค์ เสนาะส่งกระแสหวาน ควรร้องและซร้องสระประสาน พิณพาทย์ระเริงใจ ๐ ยามแค้น ธ แค่นพจนวา- กยะจากระหึ่มไพร เธอชีิ้วิถีปุริสะให้- ทุษะหม่นวิกลตรอม ๐ อ้าจิตจริตยุวดินัย อรไทก็รอมชอม เปี่ยมคุณกรุณชนะถนอม กวะบุตรธิดาตน ๐ ยามเจ็บก็เหน็บลุหิตะอาบ กระแหนะภาพะสาปมน ความรักสมัครจิตะสกนธ์ มละหม่น ณ พริบตา ๐ จิตที่ฤดีกษณะก่อน รติฟอนเฟะฟุนมา เกลียดชังประดังจิตะและพา- หิระกายะเจ็บแค้น ๐ ตัดขั้ว ณ ใน ปทุมะชาติ ผิวะขาดก็ใยแทน เกลียดชังประดังประทุษะแสน ภวะใยก็ไป่เหลือ ๐ หมดเจตสิกจะพิสมัย นรไหนจะจุนเจือ รูปงามละลามภวะอะเคื้อ ลุสถานะยักษ์มาร ฯ emo_101 emo_101 |