|
หัวข้อ: หลงทาง เริ่มหัวข้อโดย: ชมพูไพร ที่ 28 กุมภาพันธ์ 2010, 03:21:PM เหมือนฟ้าแกล้งแสร้งดลใจให้เราจาก รักพลัดพรากจากกันไกลไกลสุดฝัน ดั่งเดือนดับลับฟ้าสิ้นแสงจันทร์ เธอกลับฉันจึงไม่อาจย้อนหวลคืน เมื่อรักนี้ของเธอพบคนใหม่ ด้วยดวงใจขออวยชัยให้สุขรื่น ฉันคนนี้จะยอมตรอมขมขืน เป็นคนอื่นกล้ำกลืนอารมณ์ไหว ความเจ็บปวดคราวนี้ฉันรับเอง ปล่อยลอยเคว้งหลงไกลตามทางใหม่ ถึงเจ็บช้ำยากเกินรับจะทนไป หวังฤทัยที่หลงทางหลุดพ้นเธอ หัวข้อ: Re: หลงทาง เริ่มหัวข้อโดย: ดอกกระเจียว ที่ 28 กุมภาพันธ์ 2010, 03:34:PM ไพรขมขื่นหัวใจเพราะใครหนอ เขาคงหล่อเลิศชายใจจึงเผลอ ถึงมอบรักจากใจใฝ่เลิศเลอ แล้วรักเก้อขื่นขมตรมฤทัย อยากเป็นชายผู้นั้นนั้นที่คิด มิแปรปรวนผวนจิตคิดไปไหน อยู่เคียงข้างดั่งรักภักดีใจ บอกรักไพรเช้าเย็นไม่เว้นวัน emo_26 emo_26 (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_095.gif) |