พิมพ์หน้านี้ - ~~~ เขียนเรื่อยๆ ตอนเหนื่อยใจ ~~~

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

จิปาถะ => เรื่องทั่วไป => ข้อความที่เริ่มโดย: Moo Dum ที่ 04 เมษายน 2013, 04:15:PM



หัวข้อ: ~~~ เขียนเรื่อยๆ ตอนเหนื่อยใจ ~~~
เริ่มหัวข้อโดย: Moo Dum ที่ 04 เมษายน 2013, 04:15:PM

ดาวพริบพราว  ขาวเกลื่อน  ด้วยเดือนขับ
เดือนจะรับ  วับวาว  กับดาวฉาย
ดาวผุดผ่อง  ส่องจันทร์  พรรณราย
เดือนก็ปราย  พรายพริบ  ระยิบดาว

ข้าวแตกรวง  พวงพลิ้ว  ปลิวลมโบก
ลมก็โยก  โกรก-ริ้ว  ทิวรวงข้าว
ข้าวอุ้มท้อง  ทอง-เหลือง  ดูเรืองวาว
รวงก็พราว  ยาวหน่วง  เป็นพวงพราย

เหล่าแมลงปอ  ล้อลม  ดมไม้ดอก
คลี่บานออก  หยอกล้อ  แมลงปอร่าย
หลีกหลบซอก  หลอกล่อ  ป้อกรีดกราย
ปัดกระจาย  ปลายปีก  ฉีกมาลี

รักแพรวพราว  ดาวพร่าง  กลางนาข้าว
รวงหน่วงน้าว  ราวรัก  หนักหน่วงพี่
ข้าวแตกรวง  ทรวงแตกรัก  ชักไม่ดี
เมล็ดรี  มีรอยร้าว  ราวรักราน

รักหลุดลอย  คล้อยลา  มาลีร่วง
ตกหุบห้วง  ห่วงหา  อาลัยซ่าน
แมลงปอเปลี่ยว  เหลียวหา  ผกาบาน
จำเจ็บนาน  มานท้อ  แมลงปอทน

Moo Dum

 emo_126



หัวข้อ: Re: ~~~ เขียนเรื่อยๆ ตอนเหนื่อยใจ ~~~
เริ่มหัวข้อโดย: Moo Dum ที่ 06 เมษายน 2013, 08:13:AM

ชลาลัย  ไหลพลิ้ว  เป็นริ้วคลื่น
ทั้งลึกตื้น  ลื่นแรง  ทุกแห่งหน
เวียนหมุนม้วน  ชวนเห็น  เช่นวังวน
กระเพื่อมชน  ท้นหลั่ง  ฝั่งนที

ไผ่ไหวเอน  เบนเบี่ยง  เพียงลมลู่
พัดอึงอู้  ถูเบียด  กอเสียดสี
ไผ่โอนเอียง  เคียงแอบ  แนบวารี
ชลธี  ตีไศล  ไหวไผ่กอ

ฝูงปลาน้อย  ลอยน้ำ  ตามธารคด
ไหลเลี้ยวลด  ทดหลั่น  เป็นชั้นช่อ
ระลอก-ล่อง  ละอองปลิว  พลิ้วพนอ
มัจฉารอ  ล้อเหลิง  ระเริงชล

รักเวียนวน  ปนวก  หนักอกแน่น
อึดอัดแล่น  แผ่น-อก  ตกเลือดข้น
สายนที  ที่เปลี่ยน  หมุนเวียนวน
เทียบใจคน  วนหมุน  มิวุ่นเทียม

ถ้าโอนอ่อน  ผ่อนเป็น  เช่นไผ่ลู่
ไม่แข็งสู้  แต่ลู่ตาม  คงงามเยี่ยม
ไผ่สูงเบียด  เสียดลำ  จำใจเจียม
เช่นตัวเรียม  เตรียมใจ  ดั่งไผ่เอน

ฝูงปลาว่าย  ย้ายมุด  ไม่หยุดนิ่ง
เจ้าสุขยิ่ง  ลิงโลด  กระโดดเล่น
แต่รักเรา  เศร้าจัด  ไม่ชัดเจน
รับเศษเดน  เป็นกาก  ซากระทม

Moo Dum

 emo_111



หัวข้อ: Re: ~~~ เขียนเรื่อยๆ ตอนเหนื่อยใจ ~~~
เริ่มหัวข้อโดย: Moo Dum ที่ 08 เมษายน 2013, 08:10:AM

พิรุณสาย  พรายพลิ้ว  ริ้วริ้วสาด
สายฟ้าฟาด  กราดเกรี้ยว  เกี่ยวผสม
กรรโชกช้ำ  กระหน่ำช่วย  ด้วยแรงลม
ฝนพร่างพรม  จมนอง  ทั่วท้องนา

ข้าวท้องแก่  แผ่กอ  คอรวงเน่า
ดูหม่นเศร้า  เคล้าหมอง  ครองทั่วหล้า
นานองน้ำ  ช้ำมอง  นองน้ำตา 
ร่ำโศกา  จาบัลย์  วันน้ำนอง

ยามน้ำแล้ง  แห้งหมด  มดเริงร่า
รุมลากปลา  คาแห้ง  แอ่งท้องร่อง
พอน้ำมา  นาทุ่ง  เป็นคุ้งคลอง
ปลาลำพอง  ล่องน้ำ  ตามกินมด

แรกรักหวาน  ผ่านกราย  คล้ายฝนฉ่ำ
รสรักร่ำ  ล้ำหวาน  น้ำตาลหยด
พอรักขม  ตรมเหงา  เศร้ารันทด
เหมือนฝนรด  หมดฟ้า  ผ่าคะนอง

ข้าวรวงแก่  แพ้ฝน  จนคอเน่า
เหมือนรักเศร้า  เผาไหม้  ใจสี่ห้อง
น้ำนองล้น  ท้นหลั่ง  ทั้งทุ่งทอง   
น้ำตาครอง  ห้องใจ  ที่ไหม้ดำ

มดเริงล่า  ปลาสังเวย  อยู่เกยตื้น
เหมือนรักชื่น  รื่นรมย์  ชมงามขำ
พอน้ำมา  ปลาไล่มด  ชดเชยทำ
เป็นกงกรรม  นำรัก  ถูกหักชิง

Moo Dum

 emo_111