|
หัวข้อ: "มนต์ปราบ..ยักษ์ขมูขี?" เริ่มหัวข้อโดย: ระนาดเอก ที่ 28 มีนาคม 2010, 04:29:AM (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_121.gif) "มนต์ปราบ..ยักษ์ขมูขี?" ๐ ๐ ฝันว่ายักษ์อาละวาดฟาดแขนขา ตะลุยมาบ้านกลอนตอนตีสาม ต๊กกะใจเปิดเว็บฯเหน็บข้อความ เยือนในท่ามคนหลับพับเรือนกาย ๐ เป็นยักษ์เด็กวันรุ่นหุ่นอีสาน หน้านงคราญไปวัดจัดว่าสาย เดินกะเผลกป้อแป้แลหน้าลาย ดูคล้ายคล้ายตุ๊กแกแลกะปอม ๐ คอยชำเลืองจับหนุ่มขยุ้มเคี้ยว อ่อนหรือเหี่ยวอ้วนตึงไปถึงผอม ยิ่งอินเตอร์มาไกลสาวใฝ่ตอม นางยักษ์พร้อมตะปบขบเคี้ยวกิน ๐ แตกตื่นทั้งบ้านกลอนในตอนนี้ ภาพนางยักษ์ขมูขีที่ใจหิน เดินโยกเยกโยกเยกเสกมนต์จินต์ คนกลัวสิ้นนางยักษ์ล้วนหนักใจ ๐ หรือหลุดมาจากครั้งหนังช่องเจ็ด มาเตร่เตร็ดหลงทางคว้างสงสัย หาทางกลับมิเจอเผลอหลงไป น้ำลายไหลกินคนจนชาชิน ๐ ตะโกนถามยักษ์ว่ามาจากไส นางตอบไซร้บุรีรัมย์ย้ำคือถิ่น โอละพ่อมาเที่ยวเหี่ยวชีวิน เคลิ้มหลงอินหนุ่มกรุงจนนุงนัง ๐ เราจึงงัดวิชาคาถาเด็ด สวดมนต์เสร็จเป่านะโม!โหวสุดขลัง ยักษ์สะดุดตาเยิ้มเพิ่มจังงัง หยุดคลุ้มคลั่งเอ่ยนะโม..โอวววว..หยุด..เธอ.. ปล.ขำๆยามดึกๆแก้ง่วงนะจ๊า.. emo_12 (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_122.gif) (http://www.klonthaiclub.com/pic/cartoon_010.gif) emo_26 หัวข้อ: Re: "มนต์ปราบ..ยักษ์ขมูขี?" เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 28 มีนาคม 2010, 05:07:AM หนุมานได้ฟังนั่งหัวร่อ emo_26 งั้นละก็ต้องเจอเบลอแน่ๆ พลางหยิบปี่พระอภัยใส่ปากแป ร้องอี๋แอ๋ อี๋แอ๋ แหมมันจัง emo_56 แล้ววางปี่ไว้ก่อนผ่อนให้เจ้า ตั้งนะโมวอนเว้าเป่ามนต์ขลัง ประกาศก้องร้องทักชักเสียงดัง เอ็งจงนั่งเอาขามาให้ดู emo_40 เป่าโอมเพี้ยง! โอมเพี้ยง!เสียงลมหาย อ้าวพระพาย มานี่ มาจี๋จู๋ ข้าจะพ่นคาถามหางู ให้โฉมตรูหลานข้าหายเร็วพลัน emo_47 พอเป่าเสร็จเกล็ดหายกลายเป็นยักษ์ เอ๊ะ! มาทึกทักว่าข้าเป็นแฟนฉัน! โห emo_56 เห็นว่าลิงเป็นพระอภัยพลัน โอ๊ย..ไม่ทัน เป่ามนต์ จะจับกิน emo_111 ช่วยด๊วยยยยยยยย....!!ช่วยด๊วยยยย.....!! emo_101 หนุมาน ลาก่อน....!! emo_73 emo_86 หนุมานปรางค์ จ้า หัวข้อ: Re: "มนต์ปราบ..ยักษ์ขมูขี?" เริ่มหัวข้อโดย: มหาซัง ที่ 30 มีนาคม 2010, 08:14:PM เรื่องลามใหญ่ไปถึงบึงหนองหาร แดนอีสานบ้านป่าพนาถิ่น เป็นตำนานกาลเก่าเราได้ยิน วังนาคินดินล่มน้ำห่มดอน ผาแดงหนุ่มลุ่มหลงอนงค์น้อง เฝ้าหมายปองจ้องตาหน้าสลอน เพราะไอ่งามหยามตนจนฮำฮอน กายผ่าวร้อนอ้อนพ่อสู่ขอนาง นาคก็รักปักใจหญิงไอ่เข้า ทุกค่ำเช้าเฝ้าจนพ้นรุ่งสาง ร่ายมนตราอาคมปูพรมทาง หลบอำพรางร่างกระรอกอยู่ซอกไพร มีพรานกงองอาจและมาดมั่น จ้องสัตว์นั้นปั้นยิ้มอิ่มสดใส ง้างธนูคู่ชีพรีบเหนี่ยวไก เป้าหมายใหม่ใจกระรอกกลิ้งกลอกตา ลูกดอกพุ่งมุ่งลงตรงไรขน ตกใจจนจิตดับไปกับหน้า ยักษ์เป๋วิ่งว่องไวใกล้เข้ามา มีประกันไหมหว่าหรี่ตาดู มหาซัง... |