|
หัวข้อ: ตะแบกบาน..ณ.วันวาน เริ่มหัวข้อโดย: สะเลเต ที่ 02 พฤศจิกายน 2011, 05:20:PM ตะแบกบาน(ตานแบกบะ)ดอกสะพรั่ง ลืมหรือยัง(ลังหรือยืม)ปลื้มใครหนอ สองปีกว่า(สาปีกอง)น้องเฝ้ารอ เคยหยอกล้อ(ขอหยอกเลย)เชยชิดกัน ยังเฝ้าคอย(ยอยเฝ้าคัง)หวังเธอใกล้ เหินห่างไกล(ให้ห่างเกิน)เมินรักมั่น มองตะแบก(แมกตะบอง)ร้องไห้พลัน เขาแปรผัน(ขันเปรเผา)เราร้าวราน ลมหนาวเยือน(เลือนหนาวยม)ระทมยิ่ง ยินหรีดหริ่ง(ยิ่งหรีดริน)ดั่งพิณขาน จะไม่ลืม(จืมไม่ละ)ตะแบกบาน รักวันวาน(รานวันวัก)จักฝังจำ เห็นตะแบก(แหกตะบอง)ใจหมองเศร้า หัวใจเรา(เหาใจรัว)ลืมตัวถลำ เตือนใจนี้(ตี้ใจเนือน)เพื่อนคือช้ำ ใจเจ้ากรรม(จำเจ้าไกล)ไม่เชื่อฟัง ฝากสายลม(ฝมสายลาก)จากใจฉัน จิตคงมั่น(จันคงมิตร)คิดเฝ้าหวัง รอเธอคืน(รืนเธอคอ)ขอเพียงครั้ง ใจภินท์พัง(จังภินท์ไพ)ยามไร้รัก emo_62 ---สะเลเต--- (http://www.qzub.com/bar_076.gif) (http://www.qzub.com) หัวข้อ: Re: ตะแบกบาน..ณ.วันวาน เริ่มหัวข้อโดย: --ณัชชา-- ที่ 02 พฤศจิกายน 2011, 07:09:PM รักของเธอ เรอของทัก เกินหักห้าม จิตไหวหวาม จามไหวหวิด ถึงคิดหนัก ดอกตะแบก แดกตะบอก ชอกช้ำนัก จำต้องหัก จักต้องหำ เริ่มทำใจ กว่าเขียนได้ ไข่วเขียนด้า เกือบบ้าแล้ว คงต้องแจว แควต้องจง งง..ไม่ไหว ขอลาก่อน ขอนลาก่อ ขอลาไกล ขืนต่อไป ไขต่อปืน แสนมึนงง --natcha-- emo_79 หัวข้อ: Re: ตะแบกบาน..ณ.วันวาน เริ่มหัวข้อโดย: yaguza ที่ 02 พฤศจิกายน 2011, 07:23:PM กลอนอะไร ไกลอะลอน ใครสอนสั่ง เขียนยากจัง ขังยากเจียน เขียนไปส่ง ขึ้นไม่ยาก ขากไม่ยึ่น มึนตอนลง ได้แต่ปลง ด้งแตไปล โธ่ยัยแกง ว่าไปเรื่อย เวื่อยไปล่า ท่าไม่ไหว ทำไฉน ไทฉนำ ทำเหมือนแกล้ง ไยเอาหมาก อยากเอาไม้ ควบไล่แทง แห้งเลือดได้ ให้เลือดแดง แสร้งหยอกเรา ......ยากูซ่า....... หัวข้อ: Re: ตะแบกบาน..ณ.วันวาน เริ่มหัวข้อโดย: อริญชย์ ที่ 02 พฤศจิกายน 2011, 07:30:PM รักของเธอ เรอของทัก เกินหักห้าม จิตไหวหวาม จามไหวหวิด ถึงคิดหนัก ดอกตะแบก แดกตะบอก ชอกช้ำนัก จำต้องหัก จักต้องหำ เริ่มทำใจ กว่าเขียนได้ ไข่วเขียนด้า เกือบบ้าแล้ว คงต้องแจว แควต้องจง งง..ไม่ไหว ขอลาก่อน ขอนลาก่อ ขอลาไกล ขืนต่อไป ไขต่อปืน แสนมึนงง --natcha-- emo_79 เกินหักห้าม รักของเธอ เรอของทัก ถึงคิดหนัก จิตไหวหวาม จามไหวหวิด ชอกช้ำนัก พิษแห่งรัก พักแห่งฤทธิ์ เริ่มทำจิต จำต้องหัก จักต้องหำ (อุ่ย!) เกือบบ้าแล้ว ไกว่เขียนด้า กว้าเขียนได่ งงไม่ไหว ค้ำต้องชง คงต้องช้ำ ขอลาก่อน คำระกน คนระกำ มึนครอบงำ คล้ายน้องเมีย เคลียร์น้องมาย ฯ อรัง:แต่งมิ่น หัวข้อ: Re: ตะแบกบาน..ณ.วันวาน เริ่มหัวข้อโดย: สล่าผิน ที่ 02 พฤศจิกายน 2011, 07:45:PM ตะแบกบาน(ตานแบกบะ)ดอกสะพรั่ง ลืมหรือยัง(ลังหรือยืม)ปลื้มใครหนอ สองปีกว่า(สาปีกอง)น้องเฝ้ารอ เคยหยอกล้อ(ขอหยอกเลย)เชยชิดกัน ยังเฝ้าคอย(ยอยเฝ้าคัง)หวังเธอใกล้ เหินห่างไกล(ให้ห่างเกิน)เมินรักมั่น มองตะแบก(แมกตะบอง)ร้องไห้พลัน เขาแปรผัน(ขันเปรเผา)เราร้าวราน ลมหนาวเยือน(เลือนหนาวยม)ระทมยิ่ง ยินหรีดหริ่ง(ยิ่งหรีดริน)ดั่งพิณขาน จะไม่ลืม(จืมไม่ละ)ตะแบกบาน รักวันวาน(รานวันวัก)จักฝังจำ เห็นตะแบก(แหกตะบอง)ใจหมองเศร้า หัวใจเรา(เหาใจรัว)ลืมตัวถลำ เตือนใจนี้(ตี้ใจเนือน)เพื่อนคือช้ำ ใจเจ้ากรรม(จำเจ้าไกล)ไม่เชื่อฟัง ฝากสายลม(ฝมสายลาก)จากใจฉัน จิตคงมั่น(จันคงมิตร)คิดเฝ้าหวัง รอเธอคืน(รืนเธอคอ)ขอเพียงครั้ง ใจภินท์พัง(จังภินท์ไพ)ยามไร้รัก emo_62 ---สะเลเต--- ([url]http://www.qzub.com/bar_076.gif[/url]) ([url]http://www.qzub.com[/url]) เห็นตะแบกแหกตะไบใจพี่ช้ำ เธอใจดำทำจังใด๋กิ่งไม้หนัก ดอกตะแบกแดกตะบอกดอกงามนัก กิ่งมาหักกักมาหิ่งทิ้งดอกโรย เหมือนลมผ่านม่านลมเผือนเฉือนผิวแผ่ว เธอลืมแล้วแถวลืมเหรอเผลอใจโหย เฝ้าคิดถึงผึ้งคิดเท่าเราโอดโอย ทำใจโดยโทยใจดำทำฉันลง นั่งร้องไห้ในร้องหั่งยังจำได้ เพราะช้ำใจไพรช้ำเจาะเพราะใจหลง รอเธอหวนรวนเธอหอรออนงค์ ต่อไปคงตรงไปขอต่อพ่อตา สล่าผิน มั่วๆไปตามเขาแหละครับ อิอิ และโดนปาดด้วย หัวข้อ: Re: ตะแบกบาน..ณ.วันวาน เริ่มหัวข้อโดย: สะเลเต ที่ 03 พฤศจิกายน 2011, 09:29:AM กว่าเขียนได้ ไข่วเขียนด้า เกือบบ้าแล้ว คงต้องแจว แควต้องจง งง..ไม่ไหว ขอลาก่อน ขอนลาก่อ ขอลาไกล ขืนต่อไป ไขต่อปืน แสนมึนงง --natcha-- จำต้องหัก จักต้องหำ ทำไมเล่า กระทู้เรา เกาทู้ละ เธอจะหลง ยามเขียนไป ไยเขียนปาม พูดตามตรง ฉันเข้าพง ฉงเข้าพัน ลั่นชี้แจง ---สะเลเต--- ว่าไปเรื่อย เวื่อยไปล่า ท่าไม่ไหว ทำไฉน ไทฉนำ ทำเหมือนแกล้ง ไยเอาหมาก อยากเอาไม้ ควบไล่แทง แห้งเลือดได้ ให้เลือดแดง แสร้งหยอกเรา ......ยากูซ่า....... ไม้พี่ทู่ หมูพี่ไท แทงใครหว่า ยากูซ่า ย่ากูซา บ้าหรือเปล่า ไม้แค่นี้ มีแค่ไหน แค่ใช้เกา เยาใส่โตน โยนใส่เตา...เผาให้ดำ ---สะเลเต--- เกือบบ้าแล้ว ไกว่เขียนด้า กว้าเขียนได่ งงไม่ไหว ค้ำต้องชง คงต้องช้ำ ขอลาก่อน คำระกน คนระกำ มึนครอบงำ คล้ายน้องเมีย เคลียร์น้องมาย ฯ อรัง:แต่งมิ่น ขอบคุณมาก ขากคุณมอบ ตอบกลอนนี้ มิตรแสนดี มีแสนดิด จิตสหาย ย่อกรกราบ ยาบกรก่อ ต่อพี่ชาย ดีใจหลาย ดายใจหลี พี่ไม่งง ---สะเลเต--- นั่งร้องไห้ในร้องหั่งยังจำได้ เพราะช้ำใจไพรช้ำเจาะเพราะใจหลง รอเธอหวนรวนเธอหอรออนงค์ ต่อไปคงตรงไปขอต่อพ่อตา สล่าผิน ป๋าแน่จริง ปิ้งแน่จ๋า รีบมาขอ ทาแป้งรอ ทอแป้งรา มานะป๋า รอจนเหี่ยว เลี้ยวจนห่อ ง้อโปรดมา เตียงด้านขวา ตาด้านเขียง เอียงแก้มคอย ---สะเลเต--- (http://www.qzub.com/bar_076.gif) (http://www.qzub.com) |