พิมพ์หน้านี้ - ดอกเเก้ว

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: ศรีวรมัน ที่ 26 สิงหาคม 2013, 03:30:PM



หัวข้อ: ดอกเเก้ว
เริ่มหัวข้อโดย: ศรีวรมัน ที่ 26 สิงหาคม 2013, 03:30:PM
(http://www.klonthaiclub.com/pic/happy_004.jpg) (http://www.klonthaiclub.com)

   ยามสายัณห์พี่เจ้าหอมเพียงดอกแก้ว
กลิ่นพริ้งแพร้วพลั้งพรายปลายเกสร
กลิ่นเจ้าหอมยวนใจคล้ายทิพยพร
ฤ อมรแกล้งกลั้นพี่นี้นิรันดร์
กลิ่นเจ้าเอ่ยหอมกว่าที่ไหนๆ
หอมกว่าใครเกินใจจะใฝ่ฝัน
กลิ่นเจ้าหอมเกินคำจะรำพัน
ชั่วนิรันดร์พี่นั้นมิเคยลืม
[/size][/color]


หัวข้อ: Re: ดอกเเก้ว
เริ่มหัวข้อโดย: ดาว อาชาไนย ที่ 26 สิงหาคม 2013, 04:50:PM


เธอคือแก้วมณีที่มีค่า
มิใช่ว่าดอกแก้วแล้วมาปลื้ม
จึงยากจะปล่อยให้ใครหยิบยืม
ขอด่ำดื่มดวงใจไว้คนเดียว

ดาว อาชาไนย


หัวข้อ: Re: ดอกเเก้ว
เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 26 สิงหาคม 2013, 06:47:PM
emo_116 emo_126
ฟังคารม คมคาย ร้ายเสียยิ่ง
อยากจะยิง ทะลุ กรุใจเกี่ยว
ว่าแล้วจ้อง สับไก ไวเลยเชียว
นิ้วชี้เหนี่ยว ดังปัง ไม่รั้งรอ
พันทอง
 emo_116 emo_126


หัวข้อ: Re: ดอกเเก้ว
เริ่มหัวข้อโดย: ดาว อาชาไนย ที่ 26 สิงหาคม 2013, 07:46:PM



ยิงให้ตรงหัวใจอย่าให้พลาด
ศรสวาทอย่างนี้พี่ใคร่ขอ
สิ่งที่กลัวเกรงจังคือปังตอ
ยิงให้พอศรกามเทพทรามวัย

ดาว อาชาไนย


หัวข้อ: Re: ดอกเเก้ว
เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 26 สิงหาคม 2013, 07:56:PM
emo_116 emo_126
เจอคนจริง เข้าแล้ว แนวที่ชอบ
ไยต้องหมอบ หลบปืน เมื่อคืนนั่น
ไวกว่าลิง เสียอีก ปีกเป็นมัน
เห็นขาสั่น ผับผับ ตอนสับไก
พันทอง
โหสิ ไม่รับสัมผัส..แต่สัมผัสใจคนแต่งจ้า
 emo_116 emo_126


หัวข้อ: Re: ดอกเเก้ว
เริ่มหัวข้อโดย: ดาว อาชาไนย ที่ 26 สิงหาคม 2013, 08:13:PM




ที่เห็นว่าขาสั่นนั่นสั่นสู้
ใครก็รู้ชอบชนทุกคนไหม
ยิ่งรู้ว่างามงอนร้อนกว่าไฟ
ขอพึ่งไออุ่นคราวพี่หนาวทรวง

ดาว อาชาไนย


หัวข้อ: Re: ดอกเเก้ว
เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 26 สิงหาคม 2013, 08:21:PM
emo_116 emo_126 emo_126
มีด้วยเหรอ สั่นสู้ ดูไม่ออก
อย่ามาสับ ขาหลอก เล่นนอกช่วง
คิดว่าชื่อ โอเว่น เด่นทั้งยวง
ไฟในทรวง อาจไหม้ หากใกล้นาง
พันทอง
 emo_116 emo_126


หัวข้อ: Re: ดอกเเก้ว
เริ่มหัวข้อโดย: ดาว อาชาไนย ที่ 26 สิงหาคม 2013, 08:45:PM

ถ้าโอกาสใกล้ชิดเพียงนิดหนึ่ง
แม้จะถึงกับตายก็ไม่ห่าง
วาสนามีพอขอชมปราง
นอนแนบข้างสักคราอย่าหมางเมิน

ดาว อาชาไนย