|
หัวข้อ: สำนึกนี้ เริ่มหัวข้อโดย: พ.พิมพา ที่ 23 ตุลาคม 2013, 07:50:AM สำนึกนี้
@สงบนิ่งผิงลมใจห่มฟ้า ทอดสายตาสุดไกลไปข้างหน้า เมฆสีขาวพราวเรืองเมลืองตา เลื่อนลอยอยู่ช้าช้าบนฟ้าไกล @ความรู้สึกของใจในตอนนี้ หยุดลงที่ความสงบของภพใหม่ ความวุ่นวายหลายอย่างต่างหายไป ความหวั่นไหวหวาดหวั่นนั้นหยุดลง @การทบทวนควรรู้อยู่หลายสิ่ง หลากหลายยิ่งจริงแท้แค่เผ้าผง เหมือนเปลวไฟควันคว้างรอจางลง เพื่อปลดลงความกลัวของหัวใจ @มีหลายสิ่งหลายอย่างเส้นทางผ่าน ช่างหยาบกร้านยามเดินเกินฝันใฝ่ อุปสรรคขวากหนามยามก้าวไป บดบังใจเหนื่อยล้าท้าเผชิญ @ยังมุ่งมั่นสร้างสมสังคมใหม่ แม้ยาวไกลระทกระหกระเหิน อุดมการณ์ผ่านมากล้าเหลือเกิน จักไม่เขินเดินทางกลางความเลว @ไม่ท้อแท้แค่สร้างทางชีวิต ให้เต็มสิทธิ์ความเป็นคนพ้นปากเหว หลุดพ้นจากไฟร้อนฟอนเพลิงเปลว ที่ลามเร็วบาดลึกสำนึกไทย /////////////////// พงศ์ภัณฑ์ ๒๓/๑๐/๕๖ หัวข้อ: Re: สำนึกนี้ เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 23 ตุลาคม 2013, 12:30:PM (http://image.ohozaa.com/i/f9c/yb9R4C.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/wtIADAxbCRMszMOc) ความสงบ หากมี ยินดีด้วย ทางพระช่วย นำวิถี ที่สดใส จิตเย็นชื่น รื่นรมย์ สมหทัย อิ่มเอิบไป ทั่วถ้วน ควรใฝ่ปอง ทอดสายตา ยาวไกล ไปให้ถึง ห้วงคำนึง นึกอยู่ อย่ารู้หมอง เติมพลัง แรงใจ ในครรลอง ตามประคอง รองร้อย ค่อยดำเนิน อาจมีหลุม มีบ่อ อย่าท้อทด ทางเคี้ยวคต เพียงไร อย่าไปเขิน จุดมุ่งหมาย ปลายฝัน ต้องหมั่นเดิน แม้เผชิญ วิบากกรรม จำสู้ทน มองท้องฟ้า พร่างพราย ด้วยลายเมฆ มองชีวิต โยกเยก วิเวกหม่น อาจมีบ้าง ทางดัน วันวกวน เกิดเป็นคน ไม่จนตรอก บอกเรื่องราว เปรียบดั่งทาง ชีวิต ลิขิตไข เขียนวาดไว้ ใจมุ่ง ฟุ่งเหินหาว เติมแต้มต่อ ก่อเกิด เถิดถึงดาว คว้าชัยวาว แวมวับ ประทับจินต์ พันทอง ๒๓/๑๐/๕๖ (http://image.ohozaa.com/i/f9c/yb9R4C.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/wtIADAxbCRMszMOc) |