ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

อารมณ์บางเสี้ยวนั้น
พลันสับสนและยุ่งเหยิง
ทั้ง อ่อนหวาน,ขึงขัง,ตึงตัง,โกรธา
ประหนึ่งดั่งชั่วลมปลิวไหว
จากอ่อนๆเริ่มแรงและแผ่วเบา
สับสนจริงอารมณ์คน

จึงอยากออกเดินทางสู่สงบ
หาทางจากเมืองใหญ่วุ่นวายนัก
ทั้งเอะอะ เบียดเสียดยัดเยียดกัน
สงบไม่ค่อยได้ คนในเมือง

อยากฝัน ฝันถึง...
ชนบทห่างไกลในถิ่นที่
ความวุ่นวายน้อยนักมาราวี
จะได้บรรเลงศิลป์ งานกวีที่รักกัน

ในเมือง เรื่องราว สับสน
ผู้คน วุ่นวาย หนักหนา
นอกเมือง ดูสุข อุรา
สงบ เย็นตา น่ามอง

หากให้ ม่านกั้น สองแดน
เพียงแผ่น ประตู หน้าห้อง
ก้าวพ้น จากเมือง ถือครอง
จับจอง ความเป็น ส่วนตัว

เปลี่ยนโลก ในส่วน ของเรา
ลบเรื่อง เศร้าเศร้า จากหัว
อย่าให้ ความคิด พันพัว
ในห้อง ต้องกลัว สิ่งใด

แปลงห้อง ให้สุข สงบ
อย่างที่ อยากพบ ได้ไหม
นอกเมือง มิใช่ เมืองไกล
หากใจ แบ่งกั้น ม่านเมือง
*************************

กลางลมร่ายลำนำระบำหญ้า
แดดอุ่นห้อมล้อมป่ากระจายอุ่น
กุหลาบหอมรวยรินกลิ่นละมุน
คงจะหนุนใจล่องท่องธารคำ
................................................ emo_15