ดอกไม้ในม่านหมอก : รวมบทกลอนแสนซึ้ง ของ สุนันท์ยา
สุนันยา:
เหมือนดอกไม้ใบบางกลางม่านหมอก
ไร้ทางออกสู่แสงแต้มแต่งฝัน
อยู่ใต้เงาบังบดเป็นกฏกัน
ดั่งดวงจันทร์ข้างแรมไม่แจ่มนวล
อ่อนล้าเหลือเกินรับกำซับโศก
สุดวิโยคอาลัยร่ำไห้หวน
โอ้..สวรรค์ไฉนคล้ายติดตรวน
ให้กำสรวลครวญท้อต่อฟ้าดิน...
สิ้นหนทางจำต้องขอร้องเพื่อน
โปรดอย่าเลือนเคลื่อนคล้ายไม่ถวิล
โปรดเถิดหนาสุนันท์ยาน้ำตาริน
ช่วยยลยินศิลป์ภาษาอย่าผลักไกล
ร้อยเรียงรักอักษรามาออดอ้อน
ทั้งพร่ำวออนป้อนคำยามหวั่นไหว
ภาระรอมากล้วน จึงกวนใจ
มวลมิตรให้ช่วยรับซับดวงจินต์...
"สุนันท์ยา"
emo_126
พ.พิมพา:
ขอเป็นกำลังใจ
ดอกไม้ในม่านหมอกระลอกหนึ่ง
สายลมซึ้งพัดหวนชวนถวิล
จากแผ่นดินถิ่นไหนให้ใครยิน
หวานโรยรินหวนหายามจาบัลย์
ดอกไม้งามยามลมหนาวพราวดอกแย้ม
ชื่นแฉล้มแต้มประทับรับดวงขวัญ
ช่อเกสรพวงผกาวิลาวัลย์
เคยสุขสันต์คืนวันคันธมาลย์
เมื่อชีวิตเปลี่ยนผันต้องฟันฝ่า
หยาดน้ำตารินร่ำกานท์พร่ำขาน
เหลือเพียงความอ้างว้างกลางดวงมาน
รอดอกรานร่วงโรยลงโปรยดิน
นามนี้หรือคือใครใจใคร่รู้
จงหยัดสู้เคียงข้างอย่าร้างถิ่น
เพื่อสร้างสรรค์บรรณรสบทกวิน
ตราบโลกสิ้นประดาวชาวกวี
วาริน
๒๕,๓,๕๗
สุนันยา:
emo_126
เหมือนพายุร้ายแรงแกล้งกระหน่ำ
ให้ระกำช้ำหม่นบนวิถี
แต่ใจรักบทร้อยถ้อยวจี
ยังมากมีท่วมท้นหลากล้นทรวง
แม้นโรคร้ายรุมเร้าให้เศร้าหมอง
บางคราวต้องร่ำไห้อย่างใหญ่หลวง
แต่ภาระแบกไว้ในแดดวง
ทั้งห่วงหวงหดหู่ต้องสู้ไป
ปวดตรงนั้นเจ็บตรงนี้เหลือที่กล่าว
ความรวดร้าวหนาวเหน็บยากเก็บไหน
จึงคร่ำครวญหวนหาเมตตาใจ
จากมวลมิตรหวังให้ได้ชี้ทาง
เมื่อชะตาวางกฎกำหนดให้
ต้องรับในผลกรรมดุจย้ำขวาง
คงได้แต่แพ้พ่ายระบายวาง
สิ่งเคยสร้างปางก่อนกลับย้อนมา
ขอขอบคุณไมตรีที่เกื้อหนุน
ความการุญช่วยเหลือเผื่อแผ่หา
เหมือนน้ำทิพย์ชโลมพร่างพรมมา
ปลอบขวัญ”สุนันท์ยา”คลายล้าตรม
พิศทุกถ้อยร้อยกานท์คำขานฝาก
ออกมาจากดวงใจให้สุขสม
เป็นพลังสร้างจิตคราวติดปม
ขับระทมถมท้อ...ที่ก่อกวน...
"สุนันท์ยา"
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[*] หน้าที่แล้ว